Vanavond heb ik met de lieve G en een Spaans stel de film
yo, tambien gezien, een film van de regisseurs Pastor en Naharro. De film zou in de categorie romanstische komedie kunnen vallen als de werkelijkheid niet zo rauw was. Een mongoolse man die door hard werken heeft kunnen studeren kan min of meer mee draaien in de maatschappij en krijgt een echte baan. Hij wordt verliefd op iemand die normaal is en de film gaat over de problemen die dat oplevert. De dilemma's van de slimme mongool die nooit echt normaal zal worden, maar ook niet meer terug kan omdat hij te slim is voor zijn lotgenoten. Toch wordt de film nergens ondragelijk zwaar. De vrouw waarop hij verliefd wordt kan alleen relaties met mannen aan die om brute seks draaien. Ze wordt fantastisch vertolkt door Lola Dueñas. Eigenlijk was deze actrice ook de reden voor mij om naar deze film te gaan. Zij komt samen met Penelope Cruz erg veel voor in films van Pedro Almodovar. De gebroken toestand van de vrouw en het hoge niveau van de mongool, zorgt ervoor dat ze nader tot elkaar kunnen komen, al is het maar kortstondig. Ze vulden elkaar in wezen aan. De mongool had wel veel liefde om zich heen maar geen seks, de vrouw precies het omgekeerde. Na de film zei iemand: 'misschien ging het er wel om dat liefde in wezen een grondrecht is, waar niemand van uitesloten mag worden.'
