Vanavond heb ik bij het Griekse restaurant Corfu gegeten, dat gerund wordt door twee Turkse broers. Grieks, is het voedsel van de buitenwijk. Ik was een van de enige in het restaurant op een vader en zoon na, die nagenoeg zwijgzaam hun borden leeg aten. De meeste mensen die hier eten bestellen nemen dat mee naar huis. Het restaurant zit er drie jaar en loopt goed volgens één van de broers. Het eten is redelijk, ik heb er een zeebaars gegeten die van mij ook zonder paneermeel had gemogen. De espresso viel tegen. Die heb ik beter gehad bij de Turkse bakker op de andere hoek van het winkelcentrum. De Turkse pizza’s die ze daar maken zijn overigens ook uitstekend en die heb ik dan ook al de hele week gegeten als ik uit de supermarkt kwam. Ik heb vandaag niet gewerkt in de Plusmarkt en ga dat morgen vermoedelijk ook niet doen. Misschien houd ik er voorlopig wel even mee op, want de supermarkt is een wereld op zich en het dreigt mijn 'onderzoek' naar de wijk te domineren. Sander zei niet goed te zijn in afscheid nemen en deed dan ook niet. Ik mag hem graag, van alle medewerkers heb ik hem het beste leren kennen. Ik hoop dat hij ooit filiaal houder wordt, dan moet hij eerst meneer Henk zien te overleven. Sander is van drie scholen getrapt. Bij één onder andere omdat hij een lerares een schoolbord in het gezicht heeft gesmeten. ‘uit een reflex’, zei Sander tegen mij. Dat meneer Henk nog geen schoolbord of iets anders in z’n gezicht heeft gekregen, betekend dat hij op de goede weg is. Hij heeft inmiddels door dat je mensen als meneer Henk op een andere manier moet raken. Het was leuk om te werken bij plusmarkt die toch minder anoniem is dan ik had gedacht. De caissières kennen een aantal vaste klanten bij naam. Wim Romijn bijvoorbeeld die ik in de winkel sprak heeft een grappige band met Toos. ‘Als ik dan aan de beurt ben om af te rekenen zet ze bijvoorbeeld snel het bordje kassa gesloten voor mijn neus om me te pesten.’
Toos is zo’n typische Hagenees, ze zegt dat ze liever de voormalige schilderwijkers heeft dan die chique mensen uit de Boswijk (Ypenburg) want die lopen duur te doen maar komen wel terug als ze een dubbeltje teveel hebben betaald. ‘Die volkse types zijn tenminste eerlijk, soms ook wel grof gebekt, maar daar kan ik wel mee omgaan.’
Toos hoop ik deze week nog te spreken. Ze heeft ook honden dus we gaan een keer samen de honden uitlaten. Gezellig.
(ik sprak een klant die zei bij de plusmarkt boodschappen te doen omdat er voor de plusmarkt op die plek een Edah zou hebben gezeten en de Edah kende hij nog uit de tijd dat hij in Amsterdam noord woonde.'dat is toch gewenning he.')
