Ik wandelde vandaag met de leenhond langs de oude luchtverkeerstoren van het voormalige vliegveld Ypenburg. Bovenin zag ik twee figuurtjes. Toen ik was genaderd bleken de figuurtjes glazenzetters te zijn. Ze waren bezig te bepalen wat voor soort glas erin moest komen. Het gebouwtje kreeg een niuewe bestemming al wisten de glazeniers niet welke. Niemand wist dat. Volgens mij wist zelfs de eigenaar, projectbureau Ypenburg, niet wat erin kwam. Ik zou er een jazzclub in maken. Al moet het dan wel een hele exclusieve jazzclub worden, want het is daarboven nogal klein. Of een espresso bar. Ik zie het al voor me hoe de forensen ‘s ochtends even de trappen omhoog rennen voor een shotje espresso. Na een kortstondige blik op de horizon en een verkwikkend shot cafeine, daalt hij af en start de auto. De toekosmt zal hem helder voor ogen staan. Terwijl ik met de glazeniers aan het praten was, had de leenhond zich op twee sneetjes bruin brood egworpen die hij onder een hek had gevonden. Je moet de leenhond constant in de gaten houden en haar strak aangelijnd houden want ze vreet alles op wat op haar pad komt. De glazeniers vertrokken met hun aantekeningen in een auto en wij gingen op weg naar de Turkse bakker, want ik had ineens trek gekregen in espresso.Bij het poinautomaat liepen de leenhond en ik Ivon tegen het lijf.Ik ken haar nog als klant van de plusmarkt. Ze zegt dat ze zich momenteel een beetje verveeld in Ypenburg. Toen haar kind 27 jaar geleden werd geboren had ze besloten er voor hem te zijn. ‘Zelf heb ik geen opvoeding gehad, dus die wilde ik hem wel geven. Toen hij z’n diploma haalde zei hij dat hij dit ondermeer aan mij te danken had, nou een groter compliment kan je niet krijgen.’
Maar Ivon heeft dus geen werk en inmiddels ook geen man meer, die is twee en halve jaar geleden overleden. Ze zijn drie jaar geleden naar Ypenburg verhuist en nog geen half jaar daarna ging haar man dood.’ Drie op een rij in onze straat, allemaal aan longkanker en nooit sigaret aangeraakt, weet je wel.’
we gaan een brug over waar een stuk of twintig eenden onder drijven.
'die worden door de buurt volledig vetgemest', merkt Ivon op.
