De tafel waaraan ik werk heeft de vorm van een surfplank en staat opgesteld aan de voorkant van het huis. Vanaf die plek heb ik een goed uitzicht op de straat en het plantsoen waar die straat z'n naam aan te danken heeft. Ik heb de tafel en Lola de leenhond heeft de sofa die aan de achterkant van het huis staat opgesteld. Vanaf hier hoor ik haar weldadig snurken, wat een geruststellend geluid is. In het vrijwel kale huis functioneert de leenhond als een soort interieur bekleding. Ik ben erachter gekomen dat honden het liefst de hele dag slapen. Uitgaan vinden ze natuurlijk ook leuk, maar eenmaal binnenshuis, knappen ze graag een uiltje. Honden snurken ook meer dan dat ze blaffen. Deze hond althans wel. Vaak maakt ze ook een piepend, bijna jankend geluid, wat ik nog niet geheel heb weten te interpreteren.Misschien wil ze dan iets gedaan krijgen, iets in de richting van hondenbrokjes. Daar ga ik uiteraard niet op in.Er wordt alleen op gezette tijden gegeten. Vaak denkt de leenhond daar anders over. Zo heeft ze, vlak voor de siësta, die ze nu houdt een stuk cassave cake verorberd. De cassave cake lag al anderhalve dag op een stapeltjes oude kranten omdat ik erachter was gekomen dat cassave cake niets met cake te maken heeft, maar alles met een niuewe soort rubber. De cassave cake had zich op wonderbaarlijke wijze in de bek van de leenhond gemanoeuvreerd. Geen porbleem: de leenhond lust alles. Buiten, aan de andere zijde van het patrijsplantsoen, verzamelen scooterjongens zich op de stoep.
Sommigen rijden indrukwekkend lang op hun achterwiel.Zouden dit de jongens zijn waar plusmarkt medewerker Sander het gisteren over had? Hij vertelde dat er veel overlast is met jongeren, dat Ypenburg eigenlijk de tweede schilderswijk is geworden. Een verhaal dat ik al vaker heb gehoord. De politie kan er niks aan doen want de jongens zijn ze te snel af op hun scooters. Vanaf hier zien ze er best oké uit. Ze zijn gewoon buiten aan het spelen, lijkt het. Misschien moet er tijdens de week van Ypenburg (in april) wel een wedstrijdje achterwielrijden georganiseerd worden. Dat zou de scooterjeugd leuk vinden. Ineens hoor ik geblaf uit de woonkamer, ik ga kijken wat er is. Maar honden zien en ruiken hele andere dingen dan mensen en ik zie dan ook niks vreemds. Bij nadere inspectie blijkt de leenhond ook gewoon te slapen. Heeft zij in haar slaap geblaft? Zou de leenhond kunnen dromen?
Ik moet weer denken aan Sander. Toen ik hem vroeg hoe het is om in een supermarkt te werken, begon hij uitgebreid te vertellen. Het had hem als mens veranderd zei hij, om er aan toe te voegen dat hij dit in 'positieve zin' bedoelde. Een paar keer maakte ik aanstalte om naar de kassa te lopen, omdat ik het gevoel had hem van zijn werk te houden. Maar Sander leunde gemakkelijk op een kar met frisdrank en praatte honderd uit. Niet alleen sprak hij over de scooterjeugd, maar hij nam ook uitgebreid de tijd om me het een en ander uit te leggen over A, B en C merken en dat supermarkten met hun eigen merk meestal op de C lijn zitten. Hij vertelde over de problemen van winkeldiefstal ('voor de kick en niet voor het product'), maar ook over de mooie kanten van het vak.’Als je een goede indruk van de wijk wilt hebben moet je hier een tijdje meelopen, echt alles komt hier voorbij.’ Sander vertelde trots op zijn werk te zijn en hij hoopt op de iets langere termijn ook zelf filiaal houder van een supermarkt te worden. ‘Het is gewoon een mooi beroep. Als wij ermee ophouden heeft niemand meer te eten.’
Hoe langer hij praatte hoe meer ik ernaar verlangde om ook het paars groene uniform van de plusmarkt aan te trekken. Morgen heb ik het sollicitatiegesprek.
