Vanmiddag wilde ik naar de supermarkt gaan toen Marcela
belde. Marcela ken ik nog van de middelbare school. Ik was toen
hevig verliefd op haar. Natuurlijk konden enkele klasgenootjes dit niet voor
zich houden en ze hebben het haar verklapt. Ik had verwacht dat ze me in
elkaar zou slaan, ja misschien hoopte ik er zelfs een beetje op. Alles om aangeraakt te
worden door Marcela. In de pauze commandeerde ze mij inderdaad mee te komen naar
het fietsenhok. Achter het fietsenhok gebeurde dingen die geen leraar zich kon
voorstellen.
Marcela was in onze ogen een volwassen vrouw. Ze was, zeg maar,
helemaal af, met alles erop en eraan. Wij jongens waren toen nog van die
bleekneusjes in korte broek. Achter het
fietsenhok liet Marcela me haar borsten zien. Daarna stuurde ze me weg met de
woorden: ’Denk maar aan me als je vannacht in je bedje ligt.’ Dat ging zo
maanden door. Ze liet me steeds meer zien, nooit mocht ik haar aanraken. Het
was een van de subtielste martelingen die ik kende en ik raakte er aan
verslaafd.
Enkele maanden geleden kwam ik haar voor het eerst weer
tegen op straat. We
kletste zo wat en ze vertelde me over allerlei affaires
die ze voortdurend beleefde. Ik vertelde dat ik nog vaak aan haar dacht. Dat vond ze
leuk en we hebben telefoonnummers uitgewisseld. Ze belt af en toe en
dan vertelt ze een verhaal.
Vanmiddag had ik dus mijn jas al aan toen ik haar naam in mijn
schermpje zag staan. Toen heb ik mijn jas uitgedaan en opgenomen. Als Marcela belde kon het warm worden, wist ik uit ervaring.
‘Wat ben je aan het
doen?’, viel ze met de deur in huis.
‘Oh ik wilde net naar de supermarkt.'
Ze vroeg of ze moest terugbellen maar ik zei dat het niets uitmaakte omdat ik mijn jas al uit had.
‘Ik werd laatst nageroepen door zo'n opgeschoten knul van vijftien, ik heb hem mee naar huis genomen. Hij kon nauwelijks wachten tot ik mijn rokje uithad,' stak ze van wal.
‘Alsjeblieft Marcela, niet nu.’
'Hij is vaker geweest, maar de laatste paar keer nam hij Nutella mee in bed. Hij at voor en na de seks. Misschien dat het hem geruststelt, dacht ik nog. Het doet hem vast aan z'n moeder denken.'
'Nutella?'
'Ja, hij at het direct uit de pot, maar de laatste keer begon hij mij ermee in te smeren.'
'Overal? Ook op je kut?'
'Ja, helemaal en daarna likte hij het eraf.’
Ik kreunde. ‘Hoe voel
je je dan?’
‘Ik voel me een afgelebberde chocolade pop die volledig
werd uitgelikt.’
Ik zat er helemaal
in.
‘Ik heb alleen het gevoel dat zijn lust eerder naar de Nutella
uitgaat dan naar mijn lichaam.'
Het werd stil. Ik denk dat Marcela
naar mijn ademhaling luisterde om te horen hoe ik ervoor stond.
‘Ben je daar nog?’ vroeg Marcela.
‘Ja, ja ik ben er nog. Bedankt.’ We hingen op. Dat is wat
Marcela voor mij doet, ik neem genoegen met haar
stem. Met een tissue maakte ik alles
schoon en trok mijn jas weer aan. Voordat ik het huis verliet, haalde ik nog even het boodschappenbriefje
tevoorschijn. Nutella, schreef ik helemaal onderaan. Vandaag is het wereld Nutelladag en om dat te vieren heb ik heb Nutella uit
een potje gegeten terwijl ik aan Marcela dacht. Morgen is het de dag van de fred, ik ben benieuwd wat Marcela daarover te vertellen heeft.
Vrolijke Wereld Nutelladag
