Ik kreeg ooit een cavia cadeau, ik noemde hem Klaas. Klaas werd na verloop van tijd steeds langer. Een uitgerekte sliert van een cavia werd het. Het bleek een fretje te zijn. Soms loop ik met Klaas door het park en dan denken kinderen wel eens dat het een speciaal hondje is. Als ze hem willen aaien zeg ik: ‘Pas op, dat is een hele gemene fret, die zijn levensgevaarlijk en bijten zich een weg tot in je ingewanden.’ Als je dat niet zegt, denkt iedereen maar dat hij met z’n jatten aan je fret kan zitten. Dat vind ik een goor idee. Ik ben de enige die met mijn fret mag knuffelen.
Klaas is een vleeseter en ik ben vegetarisch. Het is me niet gelukt hem groente te laten eten. Nu neemt hij wat hem toekomt. Mijn tenen heeft hij al gehad en inmiddels is hij aan mijn vingers begonnen. Ik smeek hem mijn gekookte broccoli te eten. Gekookte broccoli is het enige wat ik nog kan maken met de stompjes vinger aan mijn handen. Broccoli zit helaas niet in het systeem van de fret. Ik houd van Klaas en ik gun hem mijn eigen vlees. Op deze manier hoeft er voor zijn voeding nu geen dier te sterven en dat is ook goed. Toch doet het wel afschuwelijk veel pijn, want ik ben natuurlijk niet van steen. Het is goed om principes te hebben als vegetariër, maar er zijn ook momenten dat die principes in het licht van de omstandigheden absurd dreigen te worden. Dit is zo'n omstandigheid. Ik zou best wat vlees willen halen in de supermarkt voor de fret, ik ben er toe bereid. Alleen kan ik inmiddels niet meer lopen omdat ik tot mijn knieën ben opgegeten. Wie had gedacht dat ik ooit zou eindigen als fretvoer ? Hij woont inmiddels in mijn buik, alle ingewanden heeft hij er al uitgevreten. Hij wacht nog wat af, maar ik weet dat hij op een dag mijn hart zal oppeuzelen. Dat is zeg maar het toetje voor de fret, de sliert van een cavia die Klaas heet.
Als je een vegetarische cavia koopt, let dan goed op het kan namelijk zomaar een vleesetende fret zijn. Niet iedereen kan zo'n intense relatie aan.
Vrolijke dag van de fret
