Wereld Denkdag

Ik las vandaag op de kalender dat het ‘Wereld denk dag’ was. De rest van het jaar kan je af op de automatische piloot, maar vandaag moest je nadenken. Om na te denken heb je een gedachte nodig, maar waar haalde ik die zo snel vandaan? Ik snuffelde wat in de keukenlades opzoek naar een gedachte. Ik vond niks, behalve een kapotte kurkentrekker die ik allang had weg moeten gooien. Op de galerij op kwam ik Anouk tegen. ‘Zeg Anouk heb jij niet nog een gedachte voor me?'

‘Hmm, eens denken.'
Ze had wel iets, leek me, maar wilde het niet weggeven. Dat merkte ik.
'Ik heb al een tijdje niet aan mijn oma gedacht, die zou ik aan je kunnen geven,,' zei ze langzaam,'toch doe ik het liever niet,  ik heb er maar een, snap je?'
Ik ging omlaag naar de tweede waar Menno een sigaretje stond te roken. ‘Men, heb je misschien een gedachte voor me te leen? Al was het maar voor vandaag.’

‘Sorry man, hier is het ook schaarste. Ik zit zelf wat te denken aan het weer, maar dat houdt niet over kan ik je vertellen.’

Op de parterre belde ik aan bij meneer Zwam. Hij had nog wel iets liggen zei hij, in de meterkast op de overloop. Hij rommelde wat tussen oude boodschappentassen en pakte er uiteindelijk iets groots en rekbaars uit. ‘Hier neem maar mee. Het is een oude gedachte, maar hij is nog in prima staat en als je hem afstoft kan je er behoorlijk de blits mee maken.‘

Beneden in he winkelcentrum liep ik later die dag Anouk en Menno tegen het lijf.  Anouk met haar oma en Menno met het weer. Toen ze mij zagen waren ze vol ontzag want ik droeg een gedachte met me mee waar nogal wat straling vanaf kwam.

‘Hoe kom je eraan?’ vroeg Anouk die zichtbaar jaloers was.

‘Van meneer Zwam op de parterre, maar ik heb hem al behoorlijk eigen gemaakt vind je niet?’

‘Dat kan je wel zeggen, je lijkt wel Mussolini!’ riep Menno.

‘Ja, dat uniform hoorde er bij. Ik wil een bijeenkomst organiseren in de flatbar. Deze gedachte moet ik namelijk delen met iedereen. Het is een gedachte die grote massa’s mensen nodig heeft.’

‘Ik snap het, we trommelen wel wat mensen bij elkaar,’ zeiden Anouk en Menno in koor. Hun eigen gedachtes waren zo gaar en uitgewoond dat ze die direct waren vergeten, ze werden aangestoken door de mijne. Later in de flatbar is de politie nog gekomen en beschuldigde mij van opruiing, zo werd het toch nog een gedenkwaardige wereld denkdag.

Vrolijke Wereld Denkdag