Bij Florencia hadden ze het over suddervlees.
‘Suddervlees daar moet een scheutje azijn bij,’ zei een kale
man die op het zwart betegelde bankje was gezeten. ‘Geen wonder dat jij zo’n zuurbekje bent,’ zei een andere
man van dezelfde leeftijd maar dan met haar.
‘Nee het is echt waar, een scheutje azijn moet erin.’
‘Azijn?’ zei een vrouw, ‘daar maak ik altijd mijn waterkoker
mee schoon.’
De man werd in de maling genomen, maar hij hield voet bij stuk. Hij wist het nog van vroeger. Net als vroeger werd er flink gepaft. Ik werd er een beetje misselijk van, maar de zon scheen. Dat was een hele troost.
