‘Tamarinde, vandaag hoef jij helemaal niets te doen,' zei ik toen ze zuchtend en zwetend de trap op was gekomen. Tamarinde is een stevige Surinaamse die van kip en rijst houdt.Ik duwde haar op de bank en kwam met lekkere Franse kaasjes en toastjes uit de keuken. 'Franse kaas is heel goed voor je darmflora, dus doe jezelf maar lekker tegoed.'
‘Ik houd niet van Franse kaas,’ zei ze resoluut.
‘Er is ook kip Tamarinde, er is ook kip.’ Ik snelde naar de keuken om de gemarineerde kip die ik speciaal voor haar in huis had gehaald alvast op te warmen. Het was bedoeld voor de lunch, maar als Tamarinde liever s'ochtends al met kip begon dan was dat wat mij bereft prima.
‘Meneer mag ik alstublieft aan het werk gaan, u maakt me zenuwachtig,’ riep Tamarinde vanaf de bank. Ik snelde naderbij.‘Nee, nee, vandaag gaan we de wereld een beetje rechtvaardiger maken. Jij hoeft niets te doen.’
Ik nam wat wit spul uit een fles waarvan ik wist dat Tamarinde dit ook wel eens gebruikte. Ik begon ijverig mijn lederen leunstoel te poetsen. Vandaag zou ik schoonmaken en Tamarinde zou toekijken. Dat was het idee. We draaiden de rollen om.
‘Alstublieft meneer, niet met schuurmiddel op de lederen bekleding.’
‘O, waar moet dat mee ?‘
‘Een nat doekje is genoeg en daarna kun je polish gebruiken.’
'Polish?'
'Ja, onder de gootsteen.' Tamarinde keek misnoegt toe hoe ik weer naar de keuken holde. Ze leek wel depressief en helemaal niet blij dat ik haar werk deed.
‘Je lijkt wel depressief Tamarinde, ben je niet blij?’
‘Nee, ik neem mijn werk serieus maar jij maakt er een zooitje van. Je denkt dat iedereen zomaar kan schoonmaken, maar zo is het niet. Ik neem mijn beroep serieus.' Ze werd echt kwaad. Hoe meer ze praatte hoe kwader ze werd, uiteindelijk is ze boos de deur uitgelopen. Je zou kunnen zegen dat mijn dag van de sociale rechtvaardigheid volledig is mislukt.
Vrolijke dag van de sociale rechtvaardigheid.
