Gisteren was ik samen met wabbesch wabbesch in het dorpje Haren om de mensen daar te vragen hoe ze tegen de fusie aankeken die gaat plaatsvinden met de stad Groningen. De meesten vonden het niks. ‘Waarom moet alles nou groter worden, dat is toch niet nodig?,’ zei een man. Hij verwees naar de V&D, ooit een familiebedrijf en nadat het van een investeringsbank werd, is het verkwanseld. Een vrouw die ik sprak ging maar door over lappen die voor de ramen hingen in Groningse huizen. Er woonde daar een eigenaardig volkje die ook overal z’n fietsen maar neersmeet. Ze deed het voorkomen alsof na de fusie die lappen ook naar Haren zouden komen. Ze was vooral bang voor die lappen, leek het.
