Het mooie aan de film Turist was de fysiologie van het skioord. De sneeuwkanonnen, de sneeuwschuivers, het hotel, de liften. Ze kwamen verstild in beeld als de mechanische ingewanden van de toeristenindustrie. Alles gaat hier over controle. We zien een gezin op vakantie. In de film werden de dagen van de ski-week afgeteld. De dagen duurden eindeloos. De kern van het verhaal is de lawine die het gezin is voor de helft van de week overvalt als ze in een restaurant zitten. De man vlucht. In zijn eentje. Dit leidt tot een crisis in het gezin. Ook andere relaties komen even onder druk te staan. Wat zou jij doen in zo’n geval? Dat vraagt iedereen zich af. Arnon Grunberg schreef in een voetnoot dat we eerst deze film moesten zien en daarna Heat. Twee verschillende vormen van vluchten komen aan bod. In Heat heeft Robert de Niro alles. Hij is ontkomen en is op weg naar het vliegveld met een mooie vrouw. Toch keert hij terug. Vluchten kan, maar wel onder zijn eigen voorwaarden, blijkbaar. Hij moet eerst nog zijn verrader omleggen. Dan gaat het mis. Natuurlijk. Wat zou de moraal zijn? Vlucht de man altijd alleen, als het erop aankomt? Is wraak belangrijker dan het meisje?
