Tijdens het hardlopen kom ik altijd langs Duindigt. Een oud oord reeds, waar nog altijd paardenraces worden gehouden. In het weekend zie je overal mensen met paarden. Ik zag twee meisje op merries met hun blonde staarten bijna tot op de grond. De paardenstaarten, bedoel ik. Ook was er een dwergman met een hoog voorhoofd die een minipaard rondjes liet draven aan een teugel. Een kind keek toe. Het is een wereld waar ik wekelijks langs schamp en waar ik een zekere magie proef. Een vleugje maar, daarna ben ik weer weg.
