Gisteren had ik het op deze plek even over de wetenschappelijke basishouding; die moet sceptisch zijn en daarom is het geen probleem dat complotdenkers aan het woord komen. Aan hun onwrikbare geloof zie je al dat ze niet wetenschappelijk zijn. Leer hun argumenten kennen. Op de Stone lees ik een stuk van Crispin Sartwell over postmodernisme. Het idee dat er buiten de taal geen wereld bestaat was groot in de jaren tachtig. Vandaag de dag neigen we weer naar realisme. Maar goed ook want de postmodernist maakt de waarheid een spel van getallen. De waarheid is datgene waar de meerderheid het over eens is. Met andere woorden; de waarheid is een afspraak. Je hoort de complotdenkers al ratelen. Het is een wereldwijde afspraak van hele machtige mensen om ons dom te houden. we zijn weer terug bij het realisme en Crispin Sartwell zegt het zo :
We don’t make the world, as one might put it; the world makes us. Where for decades or even centuries, philosophy has focused on our representations and descriptions of the world, on human consciousness and cultural systems, many are now turning to the external features of the world that constitute the content of our experiences and the context of our social practices.
Hij noemt deze nieuwe stroming in de filosofie post postmodernisme oftewel ‘Popomo’. Een van de belangrijkste veroorzakers van deze ‘realistic turn’ is klimaatverandering. We komen erachter dat we wel degelijk bedreigt worden door iets dat zich onafhankelijk van onze waarneming beweegt. We zijn waarschijnlijk ook gewoon moe van de wereld alsmaar interpreteren. Waarom kunnen we ons niet door de wereld zelf laten verrassen?
