De Huisvriend van Bertram Koeleman is een goede roman. Het doet, zoals de achterflap beweert inderdaad aan Paul Auster denken. Misschien is het beter dan Auster. De Huisvriend is een simpel verhaal op een complexe manier verteld. We bevinden ons in het hoofd van Jonas Balsam die zijn herinneringen aan Benjamin Krendler opschrijft, een autistische figuur voor wie hij twintig jaar heeft gezorgd. Jonas heeft er zijn specialiteit gemaakt om de emoties van Benjamin te interpreteren, tegelijkertijd heeft hij moeite zijn eigen emoties te lezen. Het levert een paradox op die verregaande consequenties heeft.
Want wie heeft er eigenlijk verantwoordelijkheid voor de dingen die Jonas veroorzaakt in de wereld in naam van zijn baas? Net als bij Auster vaak het geval is, blijven er veel vragen onbeantwoord en snap je niet helemaal waarom de personages in de situatie zitten waarin ze zich bevinden. Toch vind ik dat niet heel storend en denk ik dat deze debuut roman een goede kandidaat is voor de Anton Wachter prijs.
