In de NRC van dit weekend staat een mooi artikel van Peter Vermaas over de Banlieu waar Amedy Coulibaly opgroeide (hij schoot vorige week vier mensen dood in een koosjere supermarkt). De wijk ‘La Grande Borne’ (op 25 km van Parijs) werd gebouwd tussen 1967 en 1971 en was ontworpen door architect Emile Aillaud. In tegenstelling tot de buitenwijken die tot dan toe waren opgeleverd, waren deze flats organisch rond en veel lager. Al het verkeer werd om de wijk (3500 woningen) gelegd. Op die manier was er een binnenruimte ontstaan waar kinderen zonder gevaar te lopen konden spelen. De architect noemde zijn project daarom ‘cite des enfants’ . Inmiddels zijn die kinderen, die nooit op tijd naar bed hoefden, volwassen geworden. De binnenpleinen worden nu gebruikt om drugs te verhandelen. Ideaal want er kan geen politieauto in de buurt komen.
De appartementen waren redelijk luxe, maar op den duur stopte de gemeente hier steeds vaker gezinnen uit de krottenwijken van Parijs. In 2005 schafte toenmalig minister van Binnenlandse zaken de wijkpolitie af. Sinds die tijd komt hier alleen maar de ME in een soort Robocop uitrusting op de onruststokers inhakken. Het is echt niet gek dat mensen zich niet langer Frans voelen als je daar in legeruitrusting de burgers tegemoet treedt. De schrijver en racisme bestrijder Rokhaya Diallo geeft aan dat Frankrijk een deel van haar eigen kinderen niet erkent mede door het hoofddoekverbod dat wederom door Sarkozy werd doorgevoerd. Volgens haar hoef je in relatie tot de aanslagen niet naar de islam te kijken. ’Het is een volledig Frans probleem.’
Overigens zijn er al plannen bekendgemaakt om dwars door ‘la Grande Borne’ een brede wed wordt aangelegd, om de sociale controle te verhogen. Een typische rechtse, repressieve oplossing, die je in Nederland ook steeds vaker ziet. Kijk bijvoorbeeld naar de wijze waarop we problemen in woonwagenkampen oplossen. Vaak ook door er een door aan te leggen.
