Correspondent gaat achteruit

Het zelfgenoegzame artikel van de Correspondent over de vergeten slachtoffers van Boko Haram had niets met goede journalistiek te maken. Toch werd het op internet goedkeurend gedeeld. Rob Wijnberg stelt dat we 12 westerse levens meer waard achten dan de 2000 levens van Nigerianen vermoord door Boko Haram. Er wordt ten slotte meer aandacht besteed aan de slachtoffers van Charly Hebdo. Het is niet zo'n verrassende insteek vind ik en volgens mij klopt de redenering ook niet. Die aandacht heeft namelijk niks met de waarde van die levens te maken. We kunnen die levens namelijk niet wegen. Ook de levens van de Franse redactie doen ons in essentie niks. Of misschien heel eventjes, maar het is geen familie dus dan houdr het snel op met onze symapthie (collectieve rauw bestaat niet). Er worden volgens mij aan de lopende band hele dorpen uitgemoord. Is het niet Asad dan is het wel peshmerga die dorpen uitmoorden voor het goede doel in de strijd tegen ISIS. Het is nu eenmaal te duur om gevangen te houden. Redacties van Parijse blaadjes daarentegen, dat is redelijk uniek. Dat zie je niet zo vaak. Eerst dacht ik dat de Correspondent wel aardig was, maar als je deze verontwaardiging leest ga je toch met terugwerkende kracht denken dat er misschien met wel meer artikelen iets mis is. De grappen zijn ook raar. Wijnberg die een file zogenaamd aanziet voor een protestmars tegen Boko Haram. Is dat echt leuk?  Het diepte punt van niet grappigheid was nog wel dit artikel. Niet van Wijnberg, maar wel over de aanslagen. Niet grappige linksdraainde grachtengordel humor of wat het ook is.