Gisteren haalde ik het interview aan met Joseph Carens die beweerde dat we geen enkel moreel recht hebben op de rijkdom die ons ten deel is gevallen. Vandaar dus dat het goed zou zijn om de grenzen open te gooien en mensen in ons land toe te laten om wat te verdienen.
Vandaag las ik het stuk van Guy Standing in het NRC dat ging over het basisinkomen. Ook hij stelt dat we geen rechten kunnen ontlenen aan de rijkdom waar we bovenop zitten. We hebben er zelf namelijk niet zoveel voor gedaan. ‘Waarom zouden alleen de nazaten van de rijken een erfenis en het geschenk van zekerheid krijgen?’
Hij gebruikt dit argument om het basisinkomen te promoten.
Hij schuift alle bezwaren, zoals onbetaalbaarheid, aan de kant. Het huidige subsidiestelsel is juist duur en inefficiënt (dat is natuurlijk waar). Bovendien gaan de meeste subsidies nu naar het bedrijfsleven (belastingvoordelen). Ik weet niet of het basisinkomen de beste manier is om mensen in beweging te krijgen. Ik denk dat het openen van de grenzen een betere methode is.
In onze berichtgeving over migranten gaat het bijna nooit over de migranten zelf maar wel over het effect dat ze hebben op de samenleving. Waarom is dat? We horen altijd dat ze onze banen afpakken, maar we gaan eraan voorbij dat migranten vaak hun eigen werkgelegenheid creëren omdat ze bijvoorbeeld over ambachtelijke vaardigheden beschikken die wij niet meer hebben. Denk aan Roemeense timmerlui en stukadoors. Het open gooien van de grenzen zal meer bewerkstelligen voor de economie dan het instellen van een basisinkomen, simpelweg omdat het meer mensen in beweging brengt. Bewegende mensen betekent geld dat gaat rollen en dat moet je hebben in een gezonde Europese economie. Rolt het de verkeerde kant op? Dat kan dus niet in een Europa met open grenzen.
