Laatst zag ik de Tegenlicht aflevering over digitaal geheugen verlies. Er zijn mensen die zich bezighouden met het kopiëren van het internet.
Digitale informatie is namelijk heel kwetsbaar en op het internet staat alle informatie van deze tijd. Toch wordt vergeten dat het internet op zichzelf ook allerlei informatie genereert die misschien niet onthouden hoeft te worden.
Neem nou dog spotting. Het is een fenomeen op internet waarbij punten kunnen worden gescoord voor het soort hond dat je hebt gespot. Punten voor de wijze waarop je de hond hebt beschreven bijvoorbeeld. Nu is er iets veranderd in de regelgeving, de zogenaamde Orthodox rules zijn nu ingevoerd. Op die manier kunnen kleine honden bijna niet meer winnen. Dat wordt gezien als discriminatie.
“On reading the Orthodox Rules, the first thing that I thought was that you can really, really tell that they were written by guys. Not merely people with male anatomy, but guys who are really invested in being manly. The rules are just too -- how can I put this politely ? -- far too obsessed with size to conclude otherwise. Small dogs are bad, big dogs are very good in the new scoring system. The bigger you are -- I mean, the bigger the dog is -- the more points you score.”
Lees hier verder.
Bij het schrijven van boeken kennen we het fenomeen van schrappen en weglaten. Bij internet bestaat dat fenomeen niet. Met internet creeer je een tweede werkelijkheid die parasiteert op de echte werkelijkheid (wat dat ook moge zijn). Je hebt alleen geen idee wat belangrijk is en wat niet. De selectieprocedure die in het hoofd van de schrijver plaats vindt wordt over geslagen. Daar tegenover staat dat je een enorme bulk dubieuze data hebt waar je met de juiste zoektermen wellicht nog wat interessante data mining kunt verrichten. Stel dat je iets wilt weten over lifestyle in de jaren 10 van de 21ste eeuw, misschien is dogspotting dan toch interessant. Of over mannelijkheid natuurlijk.
