Vandaag stond er in de Volkskrant een interview met de 29 jarige korporaal Michel (fictieve naam) die getraumatiseerd uit oorlogsgebieden terugkwam. Niet vanwege de gevechten, maar vanwege het gebrek eraan. Hij voelde zich als soldaat niet serieus genomen. Dat kan ik me wel voorstellen. Het zal niet leuk zijn dat wanneer er eindelijk actie is, er gezegd wordt: 'Blijven jullie maar hier, we sturen de Amerikanen erop af.’
Gebrek aan actie was ook tijdens de Eerste Wereldoorlog een probleem. De soldaat moet wachten en goed tegen verveling kunnen. De soldaat is geen action hero, maar een gespannen veer. Pas als het fluitje gaat, mag je de gehaktmolen in.
