In de Volkskrant lees ik dat politici en kunstenaars samen kamperen in de kunstruimte W139 in Amsterdam om over de kloof tussen kunst en politiek te praten. 'Ook nu heeft het openbaar bestuur de verbeelding van de kunst nodig', vindt Amsterdamse wethouder cultuur Carolien Gehrels. 'Omgekeerd kan de kunst niet bestaan zonder bescherming van de macht.'
Dat lijkt me een dubieuze uitspraak. Bestond er geen kunst in het Oostblok? Zijn het niet juist die kunstwerken waarop gejaagd werd door de machthebbers waar we het nog steeds over hebben? De eerste stelling gisteren was dat de politiek meer commitment zou moeten tonen met kunst en zich er inhoudelijk mee zou moeten bemoeien. Censuur is ook commitment.
