SF06 Consumptielandschap

Gisteren hebben we een avond in Landzicht gezeten, een oude uitspanning net voor Waalwijk die al door de derde generatie van Heumen wordt gerund. Over de totale lengte van de horizon is de snelweg te zien en de inconsequente skyline van een bedrijventerrein.'s Nachts lijken de lichte spikkeletjes van lantarenpalen bij een knooppunt samen te klonteren als een lichtwolk van laaghangende sterren. Deze plek bestaat eigenlijk niet, er behoort binnen de logica van de vastgoed speculatie allang een gigantisch hotel of van der Valk restaurant te staan. Meneer van der Valk is san ook langsgeweest, maar de familie van Heumen heeft nooit gebogen voor de Valk in z'n Toekans veren. Zodoende is landzicht een tijdscapaule waar je het gevoel hebt de jaren vijftig binnen te lopen. Het pension wordt door enkele mannen die 'niemand meer hebben' permanent bewoond. Zodoende is de familie van Heusden eigenlijk een grote extended family geworden. 'Als je deze plek tegen het licht zou houden van een reguliere boekhouding dan kan het helemaal niet uit. De uren en de koffie die we hier schenken, dat is in feite onbetaalbaar. Maar wij zien het gelukkig niet puur als werk, het loopt door elkaar, dit is ons leven.', zegt eigenarese Carla van Heumen.'Hopelijk neemt onze jongste zoon Raymon het over, maar hij is nog maar dertien en bijzonder getalenteerd in biljarten.'
We krijgen gratis boerenkool van Carla en blijven de hele avond bier drinken en naar de wedstrijdjes biljart kijken. De ouders van Richard van Heumen (Carla's man) hadden naast pension Landzicht ook altijd een varkensfokkerij. Toen dat wat minder goed liep had de oude van Heusden bedacht om de stallen om te bouwen tot een discotheek. "‘Dat is goed’, zei de gemeente, ‘begin maar vast met afbreken, de vergunning komt eraan.’ Maar die vergunning kwam dus niet. Daar zat m’n vader met gekleurd licht discoballen en een stuk of wat varkens die niet wilden dansen.", zegt Richard met een lachje. Het is allemaal al lang geleden. Na dat incident zijn Richards ouders in het pension zelf gaan wonen en sinds die een anatal jaren terug kort na elkaar zijn komen te overleiden is Richard met zijn gezin in het pension getrokken. De varkenshouderij is inmiddels een soort manege geworden waar mensen die daar zelf geen plek voor hebben, of geen tijd om zo’n dier te verzorgen, hun paarden kunnen stallen. We zien dit veel in Brabant. Grote terreinen langs de snelweg waar niet langer landbouw wordt bedreven maar waar voor veel geld paarden worden gestald. Deze ‘verpaarding’ van het landschap past in de verschuiving van productielandschap naar consumptielandschap. Een tendens die vanaf de jaren negentig is ingezet. De snelweg speelt hierbij een cruciale rol.Nog zo'n aan de snelweg gelieerd pret landschap is de jachthaven Scharloo ter hoogte van Waspik bij de afslag 35 van de A59.
De jachthaven is alleen voor de happy few, hier kun je je boot laten liggen, zonder er verder nog naar om te kijken. Net als bij het paardrijden worden de vervelende klusjes zoals onderhoud en verzorging uitbesteed. ‘Er liggen hier een paar Amerikanen die soms maar één keer in de twee jaar naar de haven komen.’ zegt de eigenaar.