Frans Pot, regionaal coördinator bij de verkeerscentrale Utrecht, wijst naar een scherm van acht bij drie meter waarop een fascinerende collage te zien is van twaalf camerastandpunten die samen het verkeer van een vijftal snelwegen tonen. Dit is wat de verkeercentrale het ‘beheersgebied’ Utrecht noemt (A12, A2, A 28 en A27 ). ‘Je ziet de knooppunten. Helemaal links bovenin is knooppunt Hoevelaken, daar knooppunt Everdinge en wat je normaal op de meest rechter monitor ziet is knooppunt Oude Rijn, maar er is een ongeval gebeurd dus die zien we nu centraal.’
De mannen en vrouwen van de verkeerscentrale zijn observanten die pas ingrijpen als het misgaat of mis dreigt te gaan. Daar waar de doorgang wordt belemmerd in de vorm van een ongeluk wordt het verkeer omgeleid en komt er een rood kruis te staan op een DRIP (Dynamisch Route Informatie Paneel) boven het betreffende wegdek. Vanaf de werkvloer van de verkeerscentrale wordt pas echt duidelijk dat de snelweg niet slechts een strook asfalt is waarop het verkeer voortraast. De snelweg is een proces dat aan de gang moet worden gehouden. Op het scherm is een overzichtskaart te zien met bewegende blokjes. Dit zijn de inspecteurs ter plaatse. ‘ Je ziet Tollenaar die werkt bij Wijk bij Duurstede, dus als er bij Veenendaal iets is dan sturen we hem erop af.’
Binnenkort wordt er een tunnel geopend en dat betekend dat er een hele nieuwe ‘desk’ bij komt die acht man personeel werk zal bezorgen.