Volgens het jaarlijkse rapport van Privacy International, dat privacy bescherming van de burger mondiaal in de gaten houdt, scoorde Nederland in 2007 minder goed dan het jaar ervoor. Dit komt met name door de invoer van de identificatieplicht. Ik hoorde laatst dat door ‘nieuwe’ wetgev
ing de inlichtingen diensten en politie nu ook mogen nagaan welke boeken je leent bij de bibliotheek.” De branch komt langzaam in verweer” lees ik in het vakblad Bibliotheek van 4 maart 2005. 2005 ? Ja toen al. Het is nu 2008, zou de branche inmiddels de barricades hebben beklommen? Zouden ze boekenkasten omver geworpen hebben om de privacy plunderaars uit de publieke gebouwen te weren? Niets van gemerkt.Ondertussen gaat de schending van privacy rustig verder. Een willekeurige wandeling over de oude gracht in Utrecht levert een telling van maar liefst vijftig camera’s op, hoorde ik op de radio. Waar komt die obsessie vandaan om alles vast te leggen? Een gedeelte van het antwoord vond ik bij Ybo Buruma die een tendens in de samenleving heeft gesignaleerd die hij afnemende tragische berusting noemt. We vinden het helemaal niet erg dat er zoveel camera’s hangen omdat we gewoonweg niet accepteren dat we zo nu en dan beroofd worden. We eisen 100 procent veiligheid op straat.
Bovendien is privacy niet zo makkelijk te definieren. Veiligheid daarentegen, dat snapt iedereen.
