Beschaving door Decadentie

Er bestaan twee problematische burgers zo lees ik in een artikel van Willem Schenkel in het NRC van dit weekend, moslims en antilianen. De ene groep is niet seksueel vrij genoeg de andere wordt benaderd vanuit het cliché van de oversekste neger.
Zaken die hier vijftig jaar geleden nog volstrekt verdorven tekenen van de vrije stad waren zoals homoseksualiteit en individualisme, zijn nu middelen geworden om moslims te confronteren met hun gebrekkige burgerschap. “Dat is waarom het grote stedenbeleid (dat zich met ‘integratie’ en daarom met ‘burgerschap’ bezig houdt ) niet gericht is op het uitbannen van decadente excessen van vrije burgers maar op het creëren van vrije burgers door middel van een beschaving tot decadentie.”
Bij moslims wordt de vrijheid in het verweer gebracht maar bij de zwarte bitches en loverboys is dat niet echt een issue, daar wordt ingezet op verantwoordelijkheid. Al die tienermoeders en uit elkaar gevallen relaties, dat moet immers bestreden worden. Een ironische paradox.
Het enige wat we als moraliteit in kunnen brengen is seksuele vrijheid. Daar bestaat geen tegenwicht meer voor, de neoliberale vrijheid die ons rest bestaat uit de keuze tussen een vakantie naar Thailand of Turkije, zo stelt Willem Schenkel.
Ik denk dat hij gelijk heeft, keuzevrijheid is een fictie, maar dat is het nou juist altijd al geweest. Dat wil echter niet zeggen dat het geen zinvolle fictie is want ik mag graag mijn eigen vakanties plannen. En wat betreft vrije seksuele moraal denk ik dat het vooral noodzakelijk is om elkaar beleefd te blijven behandelen en vooral niet teveel achter elkaars voordeur te willen kijken, dat kan namelijk nog wel eens uitlopen op een teleurstelling. Iedereen heeft namelijk een senseo apparaat, met tegenwoordig de keuze uit: mild roast, regular, dark roast, mocca gourmet,cafeïne vrij, extra dark, cappuccino, cafe choco, espresso, brasil, kenya, Colombia, sevilla, rio de janeiro en vienna pads. Wat dat betreft is de beschaving door decadentie al aardig opweg. Zeker als ook moslims het drinken, het schuim van deze nepkoffie wordt immers bewerkstelligd door varkensvet.

Puur Toeval

Bij puur toeval kwamen we vandaag op de Haagse Mart terecht. We waren op weg naar het Hemelse Gewelf een kunstwerk van James Turrell in kijkduin, maar kwamen vast te zitten in het verkeer dat in de nauwe straatjes richting de markt voor opstoppingen zorgde. We besloten dus maar met de stroom mee te gaan en ook inkopen te doen.
Uit luiheid doen we onze boodschappen meestal in de supermarkt, die zich op tien minuten loopafstand bevind. Eigenlijk vind ik dat al veel te ver. Vaak loop ik dan ook naar de avondwinkel die zich op 200 meter van ons huis bevindt. Soms leef ik in een heel klein cirkeltje. Daarom bedachten we, ik en de andere helft van de samenleving, om naar het Hemelse Gewelf te fietsen. Al was het maar om je horizon te verbreden. Het kunstwerk bestaat uit een holle ronde duin. Als je daarin staat lijk het alsof de hemel er als een koepel overheen is gelegd. Maar het werd dus de markt dat weer op een hele andere manier je horizon verbreedt.Vaak weet je pas dat je iets nodig hebt op het moment dat je het ziet. Zo kocht ik een adapter voor mijn wereldontvanger en schafte de andere helft van de samenleving een nieuw frontje aan voor haar mobiel. Zachte lenzen verkochten ze er helaas niet. Jammer want bij de Hans Anders zeiden ze vandaag doodleuk tegen me: “ we verkopen vandaag geen lenzen meneer.” Een van de stomste opmerkingen ooit.
Later zijn we bier gaan drinken in café De Paas aan de dunne bierkade, waarschijnlijk het leukste café van Den Haag. Dat weet je pas als je er voor het eerst bent geweest.

Er Werden Gouden Bergen Beloofd

Ik kwam terug van een dineetje met Dick, Dick’s moeder en Dick's vriendin. Dick vierde dat hij 25 jaar tandarts was in het Spaanse restaurant de Kikker. Daar kwam ik dus net vandaan walmend naar sangria en knoflook toen ik tot mijn stomme verbazing zag dat het binnenhof was afgezet. Een cordon politiemannen hing, drinkend uit blikjes fanta, tegen de dranghekken .
De politiejeep die normaal altijd een beetje stationair op het binnenhof staat te pruttelen reed nu rondjes door de stad, langs de tweede kamer de McDonalds om de hofvijver heen via het lange voorhout weer naar Het Plein.
Er stond één pers fotograaf een beetje treurig naar beelden in zijn camera te kijken.
Hij bevestigde wat ik al vermoede, Wilders had zijn film openbaar gemaakt en in Den Haag was het nood protocol uit de kast getrokken.Volgens de persfotograaf, die ik zo min mogelijk in het gezicht probeerde te ademen, zat Balkenende nog wat na te mokken op Algemene zaken, maar was Verhagen er al vandoor. Toch niet echt een spectaculaire film, waarschijnlijk. Dick’s moeder had spannender verhalen. Ze had een ton in Palminvest geïnvesteerd, die lui die gouden bergen hadden beloofd voor het investeren in nieuw opgespoten land in Dubai, maar daar zelf nog nooit waren geweest. Ze vond het haar eigen stomme fout dat ze het had gedaan, zei ze. Er werd twaalf procent rente beloofd, dan kan je van te voren weten dat ze dat niet waar kunnen maken. Ik zag later dat Wilders een bladzijde uit een telefoonboek scheurde. Ook hij heeft uiteindleijk niet waar gemaakt, waar we met z'n allen een beetje op hadden gehoopt of voor grvreesd. Het was een beetje een teleurstelling.
Gelukkig hebben we nog de miniwilders, de altijd om aandacht verlegen zittende Afshan Jamie, hij gaat een soort kinderporno tekenfilm met Mohammed maken. Heerlijk kunnen we ons daar weer weken op verheugen.

We hebben nu drie genomineerden voor de GroeneAngsthaas, voor het meest bangmakende media optreden van het jaar 2008. Balkenende, Wilders en Jamie.

Utopische Wind

“Kankeren op buitenwijken mag tegenwoordig niet meer”, zegt kunstenaar Arjen Nolles over de telefoon nadat we net een hele lijst nadelen van de Haagse vinex wijk Ypenburg hadden doorgenomen. Nadelen die volgens ons op alle Nederlandse nieuwbouwwijken van toepassing zijn. Nolles zit in kunstwoning 7x11 van Heden (voorheen de artotheek) waar hij een half jaar heeft gewoond om onderzoek te doen naar ‘het wonen als hedendaagse bezigheid’. Een nieuwbouwwijk is niet slecht gekozen voor zo’n onderzoek want die zijn vandaag de dag onverdeeld populair. Of moet ik zeggen opnieuw populair, want ik kan me toch een tijd herinneren dat er met name over vinex locaties bijzonder veel werd geklaagd. De klachten liepen uiteen van saai en eentonig tot overlast van hangjongeren en drugsdeals. (Dit lijken mij overigens vokomen tegenstrijdige klachten en we kunnen dan ook stellen dat niet zozeer de klachten als wel het klagen zelf een belangrijk kenmerk werd van de buitenwijk).
De buitenwijk als sociaal project en als meest tastbare vorm van de maakbare samenleving zou hebben gefaald, zoals bijna alle utopische projecten van jaren zestig en zeventig hadden gefaald en we begin jaren tachtig gewoon weer aan het ‘werk’ moesten.
Maar het mag nu ineens weer, je onverdeeld positief uitspreken over de buitenwijk. Sterker nog: de klagers worden als elitair en grachtengordel snob in de hoek gezet. De gewone man hield nu eenmaal van de buitenwijk, dus critici moesten hun mond houden.
Dat klonk vertrouwd, was het dan toch weer terug, dat engagement in de architectuur, de betrokkenheid van architecten bij de samenleving om een betere toekomst vorm te geven? En belangrijker nog, waren de oude problemen nu ineens wel verholpen?
Ik besloot op de fiets naar ypenburg te rijden om daar in de kraamkamer van Den Haag de utopische wind door mijn haar te voelen waaien. Het is waar dat de nieuwe nieuwbouwwijken in niets lijken op de oude bloemkool en spaghetiewijken (zo genoemd vanwege hun kronkelige gezellige steegjes) uit de jaren zeventig/tachtig. Door een gevarieerde opzet en waterscheidingen lijkt het wel op een aaneenschakeling van verschillende buurtjes. Toch bekruipt mij het gevoel
dat hier sprake is van een variatie in eentonigheid. De variatie van voorgevels is zo gelikt dat het een unique selling point voor makelaars lijkt geworden. Of wellicht is het wel een manier om criticasters de mond te snoeren:” Gevarieerder dan dit kan niet, hebben jullie nou nog steeds iets te klagen?”, lijken ze te willen zeggen.
Ja, eigenlijk wel. Want achter de schijnbare variatie in de wijk gaat nog steeds de oude problematiek schuil. In de buurtkrant schreef mevrouw de Bruin:" soms kon je een bocht omgaan en zomaar ineens oog in oog staan met een groep."
Inmiddles geldt in Ypenburg een samenscholingsverbod voor meer dan vijf personen. Het zal niet lang meer duren of ook ypenburg zal saai worden genoemd, ondanks goed bedoelde kunstprojecten als die van Arjen Nolles.

verovering van de wereld

De verovering van de wereld door de angsthaas loopt nog niet op rolletjes.

Beste redactie

Een week geleden heb ik jullie een angsthaas opgestuurd. Dat is een rubberen haasje met als kop een veiligheidscamera. Het beestje staat symbool voor de huidige angstcultuur en de manier waarop we met dreiging en mogelijke dreiging omgaan.Het beeld staat dan ook vooral symbool voor de angst die wordt veroorzaakt door de media. Daarom lijkt het mij ook bij uitstek een beeldje om te gebruiken voor een nieuwe mediaprijs waarmee de grootste angstzaaier wordt beloond. Net zoals het gouden kalf voor de Nederlandse film bestaat en de televizierring voor televisieprogramma's, zo kan de angsthaas worden uitgereikt aan de grootste bangmaker in de media van dat jaar. De twee aanvoerders in de rees om de groene angsthaas zijn vooralsnog Balkenende en Wilders.
Graag zou ik in de wereld draait door wat meer over de angsthaas willen vertellen. Over waar het beestje woont en wat zijn gebruiken zijn en waarom het een goed idee is zo'n prijs uit te rijken. Er is niemand meer die het integratiedebat nog enigszins ontspannen benaderd, iedereen zit in een kramp. De angsthaas kan daar naar mijn mening enige luchtigheid in brengen.
Met vriendelijke groet,
Bram Esser

Beste Bram,

Hartelijk dank voor je mail EN de angsthaas, die hebben wij inderdaad ontvangen.
Wij zullen echter geen aandacht besteden aan deze nieuwe mediaprijs.
Nogmaals dank en leuk dat de aan DWDD hebt gedacht.
We wensen je veel succes verder.

Met vriendelijke groet,
Eva de Jong
Redactie planning



Beste Eva
Jammer, ik dacht dat sinds Tinkerbell met haar hamsters in DWDD is geweest, er bij jullie grote aandacht was voor kunst met dieren. Niet dus. Terwijl achter de angsthaas tenminste nog een concept zit dat iets dieper gaat dan haar oppervlakkige aanklacht tegen de manier waarop wij met dieren omgaan. Daarvoor hoef je geen tas van je eigen kat te maken, die worden namelijk al gemaakt in China. Dat kunst banaal kan zijn, soms zelfs banaler dan het alledaagse leven, is natuurlijk een tijd lang zeer salonfähig geweest. Maar dat was het tijdperk van het postmodernisme, waarin kunst het moest hebben van cynisme en de totale uitvergrotingen. Tinkerbell is nog erger: onder het mom van engagement gaat ze zich te buiten als shockerende handelingen met dieren. Niet dat ik het shockerend vind, ik vind het vooral saai en makkelijk. Ze heeft helemaal geen verhaal, behalve dan dat greenpeace-achtige activisme dat we anders met dieren moeten omgaan.
Hee! dat was best een goede redenering vind je niet? Die ga ik misschien wel gebruiken voor een essay.

groetjes Bram


> Geachte mevrouw, meneer,
>
> Hartelijk dank voor uw mail.
>
> Gezien de grote hoeveelheid mail die bij ons binnenkomt, zijn we
> helaas niet in staat iedereen persoonlijk te antwoorden.
> Onze excuses hiervoor.
>
> Wat doen we wel?
>
> - Suggesties voor onderwerpen worden besproken op de
> redactievergaderingen.
> - Tips voor tv-fragmenten worden door de beeldredactie bekeken.
> - Reacties/opmerkingen nemen we voor kennisgeving aan.
>
> Wilt u een opname bijwonen dan kunt u contact opnemen met onze
> klantenservice.
> Zij zijn tijdens kantooruren bereikbaar op nummer 0900-0123.
> Kaarten zijn niet te verkrijgen via dit emailadres!
>
> Met vriendelijke groet,
>
> Redactie De wereld draait door
www.dewerelddraaitdoor.nl

Gratis Wijsheden

Onlangs las ik in het boekje Moralitijd uitgegeven door de Balie het essay De Battle of Seatle van Evert Nieuwenhuis, met als ondertitel van funshopen naar fairshopen.
Hierin betoogt hij ondermeer dat het planten van een boom als je naar New York vliegt altijd nog beter is dan het niet planten van een boom. Dat is het soort idealisme waar de wereld dus helemaal niets aan heeft. Dat is het exporteren van ons besmeurde geweten naar Afrika zoals we al decennia met ons afval doen. Het gaat niet om acties, evenementen en statements maar om de betrokkenheid bij een proces, wat neer komt op de betrokkenheid bij een cultuur. Ik moet altijd terugdenken aan de Critcal Massers in New York die iedere laatste vrijdag van de maand verzamelen op Union Square om vanaf daar door de stad te gaan fietsen. Het is een wederkerig protest tegen milieuvervuiling en een overheid die dreigt teveel van de bewegingsvrijheid in te perken. De fiets is hier een vehikel om verschillende urgente zaken kenbaar te maken en soms met succes te bestrijden, zoals afgelopen zomer bleek toen ze het voor elkaar hebben gekregen om een wet van tafel te vegen waarin het langer dan tien minuten op een plaats filmen werd verboden(alles in het kader van terrorisme bestrijding). Door iedere maand weer de straat op te gaan tonen ze hun betrokkenheid bij hun stad en de maatschappij en daar heb je altijd nog meer aan dan zo’n Evert Nieuwenhuis met z’n gratis wijsheden.

Als ik het had geweten, had ik het niet gedaan

In de krant van woensdag 17 maart stond een klein berichtje over een opvallende
bekentenis: "Ik schoot vliegtuig Saint-Exupéry neer"(bron:NRC). Horst Rippert die deze bekentenis aan het Franse persbureau AFP deed en een groot fan was van de schrijver van ondermeer De Kleine Prins, voegde daar aan toe: “Als ik had geweten dat hij het was, dan had ik het niet gedaan.” Een prachtige uitspraak die goed samenvat hoe het mechanisme van de oorlog werkt. Soldaten schieten niet op mensen maar op abstracties, zoals een vijandig vliegtuig, of de as van het kwaad. Het beroemdste bewijs van deze these is ongetwijfeld de kerstontmoeting in 1914 tussen de Duitsers en de geallieerden, die na maanden bloedige gevechten ineens besloten elkaar even de hand te schudden en een praatje te maken om de volgende dag zonder problemen elkaar weer af te maken. Alsof niet zijzelf de oorlog waren, maar één of ander mechanisme dat zich buiten hen bevond. Ze konden niet anders dan daaraan te beantwoorden. De versimpeling van het vijandbeeld is noodzakelijk voor het voeren van een oorlog (onder andere voor het krijgen van politiek draagvlak) maar dramatisch voor het verloop ervan. Na vijf jaar Irak is duidelijk dat het regime van Sadam niet alleen maar de eigenschap ‘slecht’ had, maar zoals veel meer regimes, ook de eigenschap had om een land bij elkaar te houden. Je hoort het Bush al denken: "Als ik het had geweten, had ik het niet gedaan."

De nieuwe Arme

In de zaterdag editie van het NRC stond een groot artikel over de politie met als kop
De nieuwe arme? Uit het stuk blijkt dat een vuilnisman meer verdiend dan een rechercheur .
Dat terwijl er, in tegenstelling tot politiemensen, er op vuilnismensen bijna nooit wordt geschoten (al schijnt het op sommieg plekken in Amsterdam wel te gebeuren). De geportretteerde rechercheur zegt dat hij probeert dergelijke ervaringen niet op zijn kinderen af te reageeren en voegt daaraan toe dat dit niet altijd lukt. Of hij het ook op zijn vrouw afreageert meldt het artikel niet.
Plato bedacht dat er in de ideale staat wachters (politie) moesten zijn om mensen in het gareel te houden. Die wachters woonden in simpele huizen en konden zowel uit mannen als vrouwen bestaan (volgens Plato waren de kwaliteiten van een wachter gelijk verdeeld over de twee seksen). Deze wachters zouden worden onderwezen in de wiskunde en filosofie en leven op staatskosten, ze zouden echter geen eigen bezittingen mogen hebben om hun handelingen bij het reguleren van de staat zo puur mogelijk te houden. De wachters met de beste kwaliteiten moesten kinderen krijgen en daaruit zouden uiteindelijk de leiders van de staat geselecteerd worden (hij bedacht dus al een soort eugenetica, zou dingetje nou ook veel plato hebben gelzen?). Er bestond echter geen gezinsleven bij de wachters (Plato was natuurlijk ook bang dat zijn wachters de stress van het politiewerk op hun kinderen zouden afreageren).
Tegenwoordig wordt vaak gesteld dat je politiemensen juist meer moet betalen om de verleidingen van het criminele geld te weerstaan. Maar vanuit die redeneer trant is er geen houden meer aan, dan wordt het opbieden geblazen. Nee, dan toch maar de methode Plato. We creëren een nieuwe elite van wachters die zich de hele dag in wiskunde en filosofie verdiepen , die laten we dan onderling weer kinderen krijgen waar uiteindelijk de wijze mannen en vrouwen uit voort komen die de staat mogen besturen. De agent die zegt dat de vuilnisman meer verdiend dan hij, moet dan maar vuilnisman worden. Toch?

architectuur en idealisme

Ik had vanmiddag een gesprek over idealisme en architectuur. Dit in verband met een essay dat ik over dit onderwerp moet schrijven en ik was benieuwd wat dat eigenlijk betekend, idealisme. Natuurlijk heb ik een vage notie van het begrip, het grenst aan utopisme: het streven naar een (onbereikbaar)ideaal. Maar de aandrang om voor zoiets de ‘ barricades op te gaan’? Nee, dat niet. Misschien komt het wel omdat ik van ‘de generatie met de leuke ouders’ ben, dat ik die aandrang niet voel. In de jaren zestig konden jongeren eerst nog hun eigen ouders proberen af te richten, of op zijn minst de gezinsverhoudingen op scherp zetten door de hele dag op hun kamer te gaan zitten blowen. Dan komt er natuurlijk een moment dat je denkt: “Maar is dit idealisme? “.Natuurlijk niet, je bent een wereldverbeteraar en je moet de straat op. Zo is ongeveer de krakers beweging ontstaan, denk ik. Wel bewonderenswaardig die krakerbeweging. Ik bedoel woningnood enerzijds en leegstand anderzijds is natuurlijk ook niet te accepteren. Ze hadden een duidelijk verhaal, waar velen nu nog steeds op teren. Je ziet ze nog wel eens, het ongewassen volkje: Ze verwijzen naar overgeërfde idealen en lopen in het uniform van hun geestelijke voorouders.
Idealen dus. En architectuur. Hoe zit het precies met die combinatie? Hebben architecten idealen, kunnen ze die überhaupt hebben? Je zou zeggen van wel. Zij zijn degene die de samenleving vorm moeten geven. Er is één uitspraak van een architect waar volgens mij het soort idealisme uitspreekt, dat tamelijk breed gedragen is. Deze man zei: “ik geef de klant niet wat hij vraagt, maar wat hij wil.”

De vele presentaties die mijn gesprekspartner al van jonge architecten had gezien, spraken weinig tot de verbeelding en gaven niet echt blijk van een bredere visie op iets dat ze met hun gebouwen wilden bereiken. Er sprak kortom weinig idealisme uit. Toch weer dat woord. Ondanks mijn sympathie voor de krakerbeweging blijft het woord me enigszins irriteren. Misschien wel omdat het zelfgenoegzaam klinkt, maar ook omdat er onder die vlag al teveel is gebeurd. De partij van de dieren handelde waarschijnlijk ook uit idealisme toen ze zeiden dat vissen in een ronde kom depressief worden en wat je ook van Geert Wilders moge denken, hij is wel een idealist. Hij zwemt tegen de stroom in om zijn verhaal te doen. Ook al is dat verhaal niet bijster interessant, we krijgen er geen genoeg van omdat iedereen weet dat er een idealist aan het woord is. Toch is Wilders is niet meer dan een reclame pop die iedere keer als je er langs loopt een bandje afspeelt. Of geldt dat voor alle idealisten? Ik ben bang dat dit voor velen inderdaad het geval is. Veel van de krakers vandaag de dag die interen op oud idealen gedragen zich net als Wilders. Ze douchen zich niet omdat de maatschappij verrot is. Er is geen gesprek meer aan te gaan. Maar het gaat ook al lang niet meer om idealisme, wat dat ook moge betekenen. Sterker nog, het is nooit over idealisme gegaan. Er zijn alleen goede en slechte verhalen.

Posture X

Op radio 1 kwam een week geleden een gasmoloog aan het woord, dat is iemand die verstand heeft van gapen. Al in de baarmoeder schijnen we het te doen. Elf maanden na de conceptie wordt er al gegaapt. Waarom we het doen is niet helemaal duidelijk, maar wel dat er ondermeer een verband bestaat tussen gapen en seksueel verlangen en andere taboes. “Er zijn veel situaties waarbij mensen dingen in hun hoofd halen die sociaal niet geaccepteerd zijn en dan gaan ze gapen.”

Het probleem is dat je niks hebt aan deze informatie. Als je een vrouw in jouw nabijheid gaapt kan die of moe zijn of verveeld, of ze voelt zich seksueel tot je aangetrokken.
Het hangt heel erg van de situatie af.

De gaap is universeel taboe. Wordt als ongepast beschouwd. Er zijn maar weinig dingen die zo breed taboe zijn als gapen. Eigenlijk is het een blik in het intieme.
De gasmoloog, ik ben zijn naam even kwijt, ziet dit ook terug in de schilderkunst.
Als je gaapt strek je je uit, wat een nog veel groter taboe blijkt te zijn. Dat uitstrekken en het kruisen van de armen achter het hoofd, noemt de gasmoloog posture x.
Gasmologie is een zeer kleine studierichting zult u begrijpen. Mocht dit ongeloofwaardig klinken dan werkt het onderzoek van een Amerikaanse gasmoloog misschien relativerend. Er is daar namelijk iemand die beweerd dat gapen dient ter verkoeling van de hersenen.

Afnemende Tragische Berusting

Volgens het jaarlijkse rapport van Privacy International, dat privacy bescherming van de burger mondiaal in de gaten houdt, scoorde Nederland in 2007 minder goed dan het jaar ervoor. Dit komt met name door de invoer van de identificatieplicht. Ik hoorde laatst dat door ‘nieuwe’ wetgeving de inlichtingen diensten en politie nu ook mogen nagaan welke boeken je leent bij de bibliotheek.” De branch komt langzaam in verweer” lees ik in het vakblad Bibliotheek van 4 maart 2005. 2005 ? Ja toen al. Het is nu 2008, zou de branche inmiddels de barricades hebben beklommen? Zouden ze boekenkasten omver geworpen hebben om de privacy plunderaars uit de publieke gebouwen te weren? Niets van gemerkt.

Ondertussen gaat de schending van privacy rustig verder. Een willekeurige wandeling over de oude gracht in Utrecht levert een telling van maar liefst vijftig camera’s op, hoorde ik op de radio. Waar komt die obsessie vandaan om alles vast te leggen? Een gedeelte van het antwoord vond ik bij Ybo Buruma die een tendens in de samenleving heeft gesignaleerd die hij afnemende tragische berusting noemt. We vinden het helemaal niet erg dat er zoveel camera’s hangen omdat we gewoonweg niet accepteren dat we zo nu en dan beroofd worden. We eisen 100 procent veiligheid op straat.
Bovendien is privacy niet zo makkelijk te definieren. Veiligheid daarentegen, dat snapt iedereen.

ja! we kunnen het?

Yes we can, de kreet van Obama was twee jaar geleden al veelvuldig te horen tijdens het wereld kampioenschap voetbal, tenminste als je in Den Haag tijdens bepaalde wedstrijden in bepaalde kroegen kwam. Het was namelijk het strijdlied van de Ecuatorianen die ongekend ver kwamen in het kampioenschap en bij iedere wedstrijd steeds luider si, se puede begonnen te roepen. Het kan niet toevallig zijn dat Obama deze kreet heeft overgenomen in zijn campagne. Het is een oude vakbondskreet en moet veel latino's in Texas toch een rilling van herkenning hebben bezorgt. Bij de Ecuatorianen was het vooral de kreet van de underdog die zo hard mogelijk we kunnen het!!! riepen om hun eigen verbazing te onderdrukken, dat ze zo ver kwamen. Van winnen was natuurlijk geen sprake. Ik ben bang dat ook Obama het niet redt.

De lieve prop

Pok! Een lieveheersbeestjes klapt snoeihard tegen mijn voorhoofd en land beduusd op mijn toetsenbord. Het is een zwarte met rode stippen, wel een mooi exemplaar. Altijd moet ik dan denken aan het meisje die ik eens ontmoet heb en zich voorstelde als Ldybug. Ze deed dat door te wijzen op een tatoeage die zich op haar bovenarm bevond en waar inderdaad een zwart kevertje van de lieve herensoort in te herkennen was.Ik moet zeggen, Ladybug is een mooie naam.
Ik sta op van tafel en loop naar het raam om een bepaalde hoek van het raamkozijn te inspecteren. En ja hoor ze zijn er weer. Tientallen lieveheersbeestjes hebben zich samengebald in een hoek tot wat we hier in huis de lieve prop zijn gaan noemen. Nou is het probleem met zo’n lieve prop dat het een tamelijk walgelijk beeld oplevert. Ieder lieveheersbeestjes op zichzelf is lief en schattig, maar als aan elkaar geklitte klodder vormen ze een smerig organisme en dat terwijl ik helemaal niet van huisdieren hou. De buurjongen heeft ze ook, maar dan op een ander plaats ergens onder de vensterbank vlak bij de verwarming. De laatste keer dat hij ze daar ontdekte bestond de lieve prop echter uit aan elkaar gekoekte karkassen. Ze zijn een paar jaar geleden met duizenden tegelijk uitgzet om de bladluis op het Lange Voorhout te bestrijden. Weer een voorbeeld van hoe makkelijk het is om de sociaal biologische balans te verstoren door in te grijpen in de natuur
Ladybug het meisje, betrad een paar momenten later een podium waar ze bleek te moeten optreden in een band. Keiharde rockmuziek en opzwepende schorre keel geluiden, deden de goegemeente de ruimte headbangend op en neer zwiepen.

Een vermoeden van liefde

Zoals gezegd heb ik een beetje op internet rondgestruind opzoek naar het antwoord op de vraag wat het verschil is tussen God en een broodrooster, ik heb daar voor het gemak strijkijzer van gemaakt. Op religie.blog.nl kreeg ik een reactie, maar die heb ik vanwege de onsamenhangendheid en uitgebreidheid moeten inkorten. het kan zijn dat in de loop der dagen deze post wordt uitgebreidt vanwege nieuwe reacties op mijn theologische queeste.

Geplaatst door bram: Antwoord
04/03/2008, 00:44

Wat is het verschil tussen God en een strijkijzer (of ieder ander willekeurig huishoudelijk apparaat)?

Geplaatst door F.Floor (61): Antwoord
04/03/2008, 15:46

Liefde.

Geplaatst door bram: Antwoord
05/03/2008, 00:10

@Floor
Interessante hypothese. Maar is religie het object van de liefde of genereert het liefde? Als God het object van ons verlangen is zie ik geen verschil met een strijkijzer, want daar kan ik soms best naar verlangen. Als je zegt dat God 'iets' is dat liefde genereert, dan genereert het ook haat (want liefde bestaat alleen bij gratie van haar tegendeel).
Of wou je zeggen dat God een wereld van haat met liefde overspoelt? Dan zie ik weer geen verschil met een strijkijzer die met haar hete adem een gekreukeld overhemd gladstrijkt.


Geplaatst door F.Floor (61): Antwoord
05/03/2008, 22:04

Wel, het Oude Testament heeft wel 9 verschillende woorden voor onze vertaling van het woordje: "god". Je ziet dus dat zoals mijn pappie op m'n 17e mijn kop insloeg "omdat zo gods woord beter bij me kon binnendringen" ik ook vanaf toen een jeugdprobleem had, erger nog ik werkte toen in een politiehoofdbureau.

* JHWH, soms ingekort tot JH. Er is veel dabat over geweest wat dit te betekenen heeft maar de Rabbi's weten het echt niet meer. De meest waarschijnlijke verklaring is dat ze de afkorting zijn van Vuur-Lucht-Aarde-Water. (!) In een discussie met een heel oude Rabbi te Amsterdam in 1963 kreeg de man meteen een hartverzakking en overleed een week later. Volgens hem was het waar maar de dag later kreeg ik een rouwbrief jammer dan. 17 was ik en ja, weer een beste leraar minder dat komt hard aan.

Maar om op de Kern van je vraag te komen: het gaat hier om de eeuwige strijdvraag tussen Wet & Liefde. Soms moet je de Wet overtreden om bij je geliefde te kunnen zijn, soms moet je je geliefde laten staan om de Wet te vervullen. Daartussen moet je schipperen. Het platstrijken van een overhemd vond ik een heel leuke vergelijking met iets wat je: "leven" zou kunnen noemen want soms moet je met penicilline aan de gang en dat is een killer van laagwaardiger organischmen. Heel goed. Uitwerking:
Je kunt op Google eens intikken: donder spatie volmaakt en dan moet je tegenkomen het evangelie: Donder, de Volmaakte Geest maar het is niet erg begrijpelijk.
Een betere vertaling heb ik gemaakt op een scholiertjessite www.promootio.nl/floor en scroll naar Meesters3.txt waarin ik uitleg hoe of deze koptische tekst op mij als 17-jarige een verpletterende indruk heeft gemaakt 'alsof ik thuisgekomen was' zo voelde ik me toen. Probeer beide maar eens.


Geplaatst door bram: Antwoord
06/03/2008, 17:12

Floor
Dank voor je uitgebreide reactie, al vond ik deze enigszinds verwarrend. Ik begrijp dat je in naam van het geloof door je vader bent mishandeld. Wat wil je daar precies mee zeggen? Moet het iets illustreren?
Je vader heeft vast Nietzsche gelezen, die stelde dat je alleen een geheugen kan creëren door het lichaam te pijnigen. Heeft het gewerkt en ben je nog steeds gelovig?
Ik begrijp uit je verhaal dat de Joden een groot fan zijn van het maken van afkortingen en daarom wellicht vergeten zijn wat het oorspronkelijke woord voor God (JWH) betekend. Is dat dan misschien de kern van het geloof, het zoeken naar de oorsponkelijke betekenis? Toch vermoed ik dat de meeste mensen stiekem al een definitie klaar hebben, ze zien God het liefste als penicilline voor het leven. Zo blijft God ook voor de hard werkende mens, die geloof er bij doet, een beetje een hanteerbaar en gebruiksvriendelijk begrip, zoals een strijkijzer dat ook is. Toch begint een groot deel van de Nederlandse bevolking resistent te raken voor de Penicilline God. Is het daarom niet raadzamer om bescheiden te blijven en te geloven in de kleine geneugden des levens, zoals gladgestreken overhemden?
Ten slotte:
Van wat liefde is heb ik een vaag vermoeden, maar wat is de wet?

Geplaatst door F.Floor (61): Antwoord
07/03/2008, 19:29

Nee mijn pa was onderofficier tijdens de crisis 1915, dus in WO-1 toen het erom spande
en we noemden hem de duivel. Ze waren NH op GG, dus SGP. Ikzelf ben gnostisch en die hebben wel Hoogleraren maar geen gebouwen.
Ja van die Joodse Rabbi weet ik nog wel dat hij verschrikt uitriep: "Hier heb ik mijn hele leven naar gezocht maar het was er niet, kom erin mijn zoon" en kuste me een heel gek gevoel is dat om door een ouwe kerel te worden gekust (was 17+) maar die hartverzakking was toch echt mijn schuld niet.
Maar om een lang verhaal kort te maken, er bestaat over de rest van jouw verhandeling een heel diepgravend boek over en is vorig jaar alweer opnieuw uitgegeven, in 1925 voor de 1e keer en heet: 'De Meesters v/h Verre Oosten, van Bird t.Spalding, door AnkhHermes dus gewoon overal te koop. 2e-hands ligt het ook overal rond te slingeren. Houd het wel weg van je ouders want die van mij hebben er al 2 verbrand in de kachel, maar het gaf op al mijn vragen het juiste antwoord en daar heb ik 45 jaar later nog steeds niet van hoeven op terug te komen. De schrijver bird ervan ja, die bleek de zoon van Spalding te zijn maar de rest klopt gewoon.
Oja, wet = tora, dus de 625 ge- en verboden van Israel en waarvan kerkmensen er slechts 10 van kennen - de rest wijzen ze af.
Dat is dan in tegenstelling met Jezus: "Meen niet dat ik gekomen ben om de tora te ontbinden etc." - "wie de tora niet doet, hem...etc".
Vergelijk hier ook het wetsonderwijs in de Islam mee, immers Jezus staat hier zelfs nog boven Mohammed en dat realiseren Westersen zich lang niet altijd.
Dito Chinezen. Omdat een groot gedeelte van dit boek zich in China afspeelde, denk ik zelf dat er meer achter hun huidig liberalischme zit - zolang ze de collectezak maar niet omhoog steken. Criminele bendes bestaan namelijk altijd uit precies 5 man, dat hebben we eerder met de Nazi's, opgevolgd door Ogem, Texeira en Albert-Heins fraudezaak gezien en dus ook toen Mao overleed was er "de bende van 4" overgebleven.

Drugs en Religie

Een paar dagen geleden kwam ik twee keurig gekapte knaapjes tegen die lange zijljacks droegen over een pak (het soort pak waar filiaalhouders van supermarktketens zich ook wel in vertonen). We liepen in tegengestelde richting over de stoep van een middelgrote stad. ‘meneer wij zijn’, ‘ja dat weet ik’ was mijn afgemeten antwoord en ik liep door zonder vaart te verminderen. Even daarvoor waren ze uit hun Renaultje geklommen nadat ze elkaar succes hadden gewenst. Ik was de eerste die ze tegen kwamen, dus mijn reactie zou misschien wat koud op hun dak zijn gevallen, maar ik zat middenin een verhuizing. Bovendien zouden ze die dag hoogstwaarschijnlijk nog wel ergere reacties te verwerken krijgen, dus dit was alvast een goede voorbereiding. Achteraf heb ik altijd spijt jehova’s niet even aan te horen, of liever gezegd uit te horen. Zo had ik ze graag willen vragen wat het verschil is tussen God en drugs, of tussen God en een broodrooster. Omdat ik oprecht geïnteresseerd ben in deze kwestie heb ik mijn vraag achtergelaten op verschillende religieuze blogs. Ik wacht nog steeds op antwoord.
Ik heb ondertussen op de radio gehoord dat Moses waarschijnlijk stoned was toen hij trompet geschal hoorde en de tien geboden opschreef. Er is een bremachtige plant op de berg Sinai ontdekt dat bij consumptie het effect heeft van paddo’s. Het gaat om de actieve stof Harmal die in de lucht kan zijn gekomen door de beroemde brandende braamstruiken waarover wordt gesproken in het oude testament.

Boerkini van Boss

Samuel P.Huntington formuleerde in 1993 zijn theorie van de Clash of Civilizations. Het idee dat na de koude oorlog conflicten voornamelijk het gevolg zullen zijn van religieuze achtergronden. Ik geloof er niets van, maar het blijft wel een illustratief verhaal voor hoe heel erg veel mensen denken. Geert Wilders bijvoorbeeld heeft het nooit gelezen als een verhaal over een mogelijke werkelijkheid, maar als een bijbel. En dat maakt hem ook zo’n grappige man. Hij krijgt iedereen op de kast, inclusief de premier die een zuurpruimerig betoogje houdt over buitenlandse belangen. Géén film, maar wel publiek. Knap werk! Het doet denken aan het sprookje ‘de kleren van de keizer’ waarbij Wilders zowel kleermaker is als drager van de fictieve kledij. Toch maakt hij één ding haarscherp duidelijk. Er zijn meer mensen die geloven in het verhaal van Huntington. Mensen die geloven dat Wilders wel degelijk kleren draagt, dat hij niet poedeltje naakt is.
Mensen die dweepen met de clash of civilisations vervelen zich te pletter, zo bleek maar weer uit alle ophef rond de boerkini (boerka + bikini = boerkini). Waar Wilders te naakt zou zijn (wat betreft niet aangeklede argumenten tegen de islam) was de boerkini volgens achterhoekers te bedekt (wat betreft badkleding).
Ik kom nooit in zwembaden, maar als de boerkini ooit nog eens verplicht wordt gesteld voor dikke mensen zou ik het wel weer willen overwegen. Een belangrijke reden voor mijn schroom zo’n publiek badhuis binnen te gaan is namelijk het vrijelijk rondzwabberen der vetkwabben van dames en heren in veel te klein zwemtextiel.
Als volgens de vuistregel van Von Clausewitz ‘oorlog de voortzetting is van politiek met andere middelen’, dan is het gesteggel rond de film van Wilders en het boerkini verbod de clash of civilizations voor beginners.
Een goede vriend van mij zegt altijd:“Als de tweede wereld oorlog een mode contest was geweest dan hadden de Duitsers gewonnen.”
Ik stel voor om jaarlijks een moddergevecht te organiseren tussen de topontwerpers van Lagerfeld, Gucci, Armani, Dolce y Gabanna, ferucci,Victor en Rolf, Alexander Mcqueen, H&M, Zara en wie zich maar willen inschrijven.
De winnaar mag dan de boerkini van dat jaar ontwerpen.

€limaatneutraal

Vandaag op Zembla een interessante vorm van hedendaagse oplichterij gezien: De handel in CO2 credits. Het komt erop neer dat we ons schuldgevoel omtrent vervuiling kunnen afkopen door bijvoorbeeld in Oeganda bomen te planten. Wat er niet bij wordt verteld is dat de aanplant van bomen niet zelden gepaard gaat met landonteigening. Mensen die al generaties lang op die plek hun voedsel verbouwen en zelf nauwelijks CO2 uitstoten worden met geweld verwijderd voor Nederlandse bos aanplant. De heer B. Staal, voorzitter van de stichting Face, die deze aanplant verzorgt zegt hier het volgende over: “Die mensen wonen op dat land ten koste van het milieu”.
Een geweldige uitspraak van een man die volstrekt van zijn gelijk overtuigd is en daarmee op ontroerende wijze het hele probleem van het milieu neutraal circus blootlegt. Namelijk dat we de problemen en dus ook de oplossingen nooit bij onszelf zoeken.

In navolging van de heer Staal zal ik voortaan bij iedere vlucht die ik neem een aantal milieubewuste mensen opbellen om te zeggen dat ze weer een weekje koud kunnen gaan douchen omdat er een tripje op handen is. Dan zijn zij blij want ze hebben het milieu weer gecompenseerd en ik ben ook blij om dezelfde reden.

Fijnstof

Een paar dagen geleden las ik in de krant dat brommers en scooters per seconde meer ultrafijnstof uitstoten dan vrachtwagens en twee keer zo veel als een gemiddelde auto. “Een fietser ademt extreem veel ultrafijnstof in wanneer een brommer hem passeert.” (bron:volkskrant 28 januari).
In Nederland maakt de fietsersbond zich druk over het heil van de fietsers, maar veel andere landen moeten het vaak zonder fietsbond stellen en strijden daarom zelf voor hun rechten.
Zo fiets ik wel eens mee met een groepje milieufanatiekelingen in New York die roepen om minder auto’s en meer fietsen en fietspaden. Ik ben geen milieuactivist, maar vind het wel grappig om door New York te rijden terwijl je achtervolgt wordt door squadron scooter agenten (er heeft zelfs wel eens een politiehelikopter met zoeklicht boven ‘ons’ gehangen). Het geeft een prettig soort groepsgevoel waar ik af en toe graag even gebruik van maak (om vervolgens weer ergens anders te buurten).Bij de dichters in Madrid werd het groepsgevoel vergroot door de kritische academici die zo nu en dan cynisch informeerden of ze ook wel eens een boek lazen. Hierop reageerde één van de dichteressen eens door te roepen: “weet je wat poëzie is, dit is poëzie”, waarop ze haar topje en bh uittrok en haar borsten toonde aan de sprakeloze academici. Ik vond overigens dat ze ongelijk had. Later verzuchte dezelfde dichteres dat het zo jammer was dat we woodstock gemist hebben. Ze was dan misschien niet geboren in het verkeerde lichaam, maar duidelijk wel in het verkeerde tijdsgewricht.
De fietsers op Manhatten hebben al heel lang geleden begrepen dat het geen zin heeft om je borsten aan de politie te laten zien, ook al rijden sommigen nog steeds rond met bloemen in hun haar. De politie op haar beurt weet ook dat iedere groep een vijand nodig heeft en slaat er niet kinderachtig op los. Fietsers worden in volle vaart van hun rijwiel getrokken en in de boeien geslagen. En dan maar schelden. Heerlijk!
Er bestaat een vergelijkbaar clubje fietsers in Brooklyn, waar het er heel vredelievend aan toegaat. Ze hebben daar blijkbaar een deal gesloten met de politie die in plaats van ze te achtervolgen, de groep fietsers begeleid. Van te voren moet de ebstemming bekend gemaakt worden zodat ze vooruit kunnen rijden om het kruispunten af te zetten. En het moet gezegd, de lol is er direct af. Als makke schapen werden we van Prospect park naar Coney Island geloodst. Twintig fietsers en dan tien scooters met lachende politieagenten ernaast. Het klopte het gewoon niet. Milieuactivisten die strijden tegen teveel CO2 uitstoot die worden begeleid door tien agenten in scooters, geen wonder dat ze de hele tijd moeten lachen.
De NYPD heeft het perfect begrepen, het groepsgevoel van de vijand kun je het beste breken door ze dood te knuffelen (of vergiftigen met een onzichtbare wolk dodelijke fijnstof).