In Nederland verdedigen we tegenwoordig de kust door zand weg te laten spoelen tot aan Duitsland. Hoe sympathiek het idee ook is om te denken over een ecologisch systeem waarin het zand nooit ‘verloren’ gaat, sommige mensen vinden dit toch een vorm van verspilling. ‘In Duitsland is er een heel eiland bijgekomen,' vertelt Piet van Noort mij aan de telefoon.Piet van Noort is een burgeractivist die Rijkswatserstaat in z'n eentje probeert te overtuigen van het feit dat we zand juist moeten vasthouden en niet laten wegspoelen.De baggerformatie Boskalis Heijmans knijpt hem ook een beetje. Zij moeten de Hondsbosche zeewering op pijl houden met zand, maar mogen het niet ‘verankeren’. Ze weten natuurlijk niet precies hoeveel er wegspoelt, maar ze hebben al wel een tender toegezegd. Toch tricky, dat werken met de natuur.
Nederland is trouwens niet het enige land dat bouwt met de natuur. In Suriname willen ze ook van de harde dijken af en in plaats daarvan mangrove bossen gaan aanplanten. Die mangrove houdt het slik en zand vast. Dat zal de goedkeuring van Piet van Noort kunnen wegdragen.
Hydroloog en professor Sieuwnath Naipal uit Suriname zegt er het volgende over:
‘Wat wij proberen te doen is de natuur een handje helpen, de bossen proberen te beschermen. Dit kan gedaan worden, onder andere, door mangrove te planten en zo de weerbaarheid van de mangrovebossen te vergroten, zodat er geen netto verlies optreedt als de volgende golf van erosie zich voordoet. Een bepaalde orde van grootte mangrovestrook voor de kust is het beste middel tegen erosie. We praten dan van een groene dijk.’
