In de Volkskrant vandaag, lees ik over innovatie bij dijkversterking. We beginnen steeds ambachtelijker te worden met onze dijkenbouw. Geen grof geweld, maar werken vanuit de logica van het materiaal. In dit geval bestaat het materiaal ook uit mensen. Na de watersnoodramp in 1953 werden er hele dorpen gesloopt ten behoeve van dijkverzwaring. Nu is er in Vianen een proef gedaan met het verankeren van de dijk door middel van achttien meter lange betonnen ‘spijkers’ die aan de kop verankerd worden. Dit voorkomt dat de dijk gaat wegglijden. De voordelen van deze ingreep ten opzichte van andere ingrepen zijn legio. Het belangrijkste voordeel is dat je niet een heel sperrgebied hoeft vrij te maken om dijken te verzwaren en op te hogen. Bijkomend voordeel is dat het veel goedkoper is.
Deze innovatie is in feite tot stand gekomen door publiek verzet. Mensen accepteren niet meer zomaar dat je hun huis opkoopt omdat je de dijk wilt verzwaren. Daarom is er gezocht naar andere oplossingen. Publiek verzet is dus eigenlijk de moeder van de vooruitgang. Daaruit blijkt ten slotte wat een samenleving precies nodig heeft. Daarom is innovatie in dictaturen ook zeldzaam. Hopelijk gaat het publiek verzet in Griekenland ook leiden tot een hechtere Europese Unie.
