vrijdag 24 juli 2015

Polonaise

 
Er ontbraken er twee. Wij waren het niet dit keer. Bij de vorige stop waren wij het geweest die vijf minuten te laat, met gebogen hoofdjes de bus binnenkwamen, maar nu was de gids al twintig minuten aan het zoeken in het dorpje Combado. Het is een Keltische naam. Com betekent zoiets als ‘in de bocht van de rivier’ en dat zit ook in de naam Cambridge dat net zo goed een Keltische oorsprong heeft. In de bus begint het speculeren over wie die twee wel niet waren. ‘Er is een heks gekomen en die heeft ze meegenomen,’ zei iemand. We hadden net over heksenverbrandingen gehoord. In de vijftiende eeuw gebeurde het veel. Ze hadden aan Galicische kust toen nogal te kampen met piraten die roofden en mensen tot slaven maakten die ze in Noord Afrika verkochten. De adel verkeerde door de rooftochten in een crisis. Veel weduwen zijn toen slachtoffer geworden van de inquisitie. Ze konden zich niet goed verdedigen ze eindigden op de brandstapel als heksen. Later werden de geconfisqueerde goederen doorgespeeld aan de verarmde adel. Er waren dus helemaal geen heksen en toen onze gids terugkwam bleek dat er ook helemaal geen 23, maar 21 inzittende waren. Er was iets gebeurd in zijn hoofd. Misschien is dat gekomen bij het passeren van de klimaatgrens. Die bevindt zich in de buurt van het dorpje Padron. Dat heeft de gids ons zelf verteld. Rond Santiago regent het veel, na die gekke rivier is het klimaat een stuk droger. We hebben de gisds na zijn fout de rest van de reis gepest. ‘Er ontbreken er twee,’zeiden we dan tegen hem. Dit  zinnetje werd belangrijk voor onze groepsidentiteit. Op de boot waar we mosselen kregen en veel wijn was een oude man met een snor die heel sexy kon dansen. Dat maakte iedereen wel los. We hebben toen met zijn allen een polonaise gedaan. In het buitenland mag dat, zeker als je de klimaatgrens over bent.