Mentale toestand

Al vijf jaar kom ik geregeld naar een kantoor van een universiteit om er te werken. De aio’s, waarvan sommigen hun sleutel alweer hebben moeten inleveren omdat ze klaar zijn, zijn mijn vrienden geworden. Het is prettig om gesprekken te kunnen voeren met mensen die jarenlang aan een specifiek probleem werken. Er zijn echter ook steeds mensen van buiten die zich tegen het gebouw aan bemoeien. Ze jagen me op en ik verhuis van studieplek naar studieplek. Momenteel bevind ik mij in de zuidelijke vleugel van het gebouw, vlak boven een kruispunt waar onder meer de ingang van de bieb zit. Het is er bloedheet en de opstijgende geluiden van de straat werken enigszins hallucinerend. Het is vreemd hoe je de werkelijkheid telkens anders ervaart vanuit een andere fysieke omgeving. Mensen vragen wel eens hoe ik rustig kan werken terwijl de beheerders mij zoeken en ik ieder moment gesnapt kan worden. Dat komt denk ik omdat dit mijn natuurlijke staat van zijn is. Ik heb voortdurend het gevoel dat de tijd mij op de hielen zit en dat ik te laat ben voor van alles en nog wat. In feite heb ik bij mijn mentale toestand nu ook de bijbehorende fysieke plek gevonden. Het houdt me scherp.