Sander van Walsum schrijft vandaag in de Volkskrant over twee docenten van de Amsterdamse theaterschool die terecht staan voor het hebben van amoureuze relaties met studenten. Ze reageerden verongelijkt omdat ze worden berecht vanuit de moraal van nu, terwijl het in de jaren tachtig toen een aantal van die relaties speelden, heel normaal was. Een vreemde redenering, denk ik, want ook oorlogsmisdadigers worden berecht met de moraal van nu. Als iets in de periode ’40/’45 normaal was betekent dat niet dat je jaren later niet mag concluderen dat het niet normaal was. Van Walsum merkt ook terecht op dat juist bij theaterscholen studenten hun docent beschouwen als een godheid. Machtsmisbruik ligt speelt gemakkelijk op. Het is alleen niet altijd duidelijk wie nou eigenlijk wie in de tang heeft. Het kan ook best de student zijn die de docent manipuleert. Het schijnt op het conservatorium ook schering en inslag te zijn, hoorde ik. Er zijn zelfs docenten ontslagen omdat ze een klacht over die relaties hebben ingediend. Er valt helaas maar weinig te bewijzen.
