Porto is een luchtstad. Bruggen steken op hoge poten naar de overkant. Als je niet over een brug gaat ben je hier aan het stijgen en aan het dalen.
Tussen de middag duiken we betegelde cafés in. We eten er groente soepen en dan een of ander vis. Vandaag was dat een marmota, een vis die zich in z’n eigen staart bijt.Zo worden ze gebakken. We zitten tegenover het casa do Musica, de geslepen rots van Koolhaas. Dat gebouw heeft ook iets luchtigs, juist omdat het zo op een uitstekende rots lijkt, gepolijst door de wind.
De komende dagen wordt bloggen wat moeilijk. We verkassen naar een huisje zonder electriciteit en zonder internet. Een zogenaamd offline huisje. Ben benieuwd wat dat zal opleveren.
