In een wat oudere Groene Amsterdammer trof ik het essay over vrijheid van Arnon Grunberg. Daarin beargumenteerd hij dat er een zekere ruimte zit tussen de constructie van het eigen ik, zeg maar het verhaal over onszelf, en de maker van die constructie.
Daarna stelt hij dat we niet zozeer een God zijn die een wereld creëert, maar eerder een arbeider die een aantal onderdelen heeft gekregen en die over de vaardigheid beschikt om van die onderdelen verschillende maaksels te maken.
Dat is wel een mooie gedachte, we moeten aanpoten om onszelf te kunnen zijn, althans de versie van onszelf die we aan de buitenwereld willen tonen.
