Op de Stone staat een mooi interview met MolefiKete Asante over de cultuur van het racisme in de VS. Ras is volgens hem altijd een
middel geweest om te bepalen wie er eet en wie niet. Hij stelt dat de
recente schietpartijen waarbij zwarte mensen om het leven zijn gebracht door
politieagenten niks nieuws zijn, maar veel eerder een voortzetting van een
problematiek die al heel lang gaande is. Door social media is het zichtbaarder geworden. Als je racisme wil aanpakken moet je helemaal niet naar zwarte
Amerikanen kijken, maar naar de cultuur van racisme waarin witte kinderen opgroeien.
Ze leren al van jongs af aan dat ze bevoorrecht zijn. Linda Polman sprak op radiokunststof over haar boek Death Row Dollies. Ze vertelde dat zwarte Amerikanen in
Texas vaak opgroeien onder erbarmelijke omstandigheden en de elkaar bevechtende
gangs. Daardoor komen ze in de 'pipeline' en gaan ze rechtstreeks van school naar de gevangenis.
In zekere zin kan Amerika leren van een land als Zuid
Afrika. De cultuur van racisme heeft daar ten slotte officieel bestaan en het
is een verleden waar mensen onbewust nog steeds mee te maken hebben. De kunstenaar
Anton Kannemeyer maakt daar bijtende strips over in de klare lijn die hij heeft
overgenomen van de striptekenaar Herge die met Kuifje in Afrika natuurlijk de klassieker maakte onder de racistische strips.
Ik kende Kannemeyer niet, maar hij maakt interessant werk. Verontrustend, zou ik bijna willen zeggen.
