Vandaag spraken we Klaas Stins die in
opdracht van het Hoogheemraadschap gegevens verzamelt over de
veranderingen in de duinen. Hij onderzoekt de hoeveelheid extra zand en zout die er wordt aangetroffen sinds er is begonnen met de zandsuppletie bij petten. 'Mocht de vegetatie hier worden
aangetast dan kan natuurmonumenten een rekening sturen aan de
baggeraar. Zo gaat dat.' Met die strijd tussen verschillende belangengroepen bemoeit hij zich verder niet. Klaas wilde weten wat ik zag. Hij had van Francois gehoord dat ik filosoof ben en Klaas denkt dat filosofen anders naar de wereld kijken. Ik zei dat ik glooiende duinen zag, maar dat
was natuurlijk hartstikke fout en allerminst filosofisch.
'Nee wat zegt je instinct?,' wilde hij weten. Ik moest hem het antwoord schuldig blijven. Ik communiceer niet of nauwelijks met mijn instinct die gaat gewoon zijn eigen gang.
'Nee wat zegt je instinct?,' wilde hij weten. Ik moest hem het antwoord schuldig blijven. Ik communiceer niet of nauwelijks met mijn instinct die gaat gewoon zijn eigen gang.
Klaas zei dat hij uren in de duinen kon
blijven mijmeren. Vervolgens kwam hij met een nieuwe stelling over het kijken naar de dingen en de wereld. Hij
zei:'Optiek is bedrog.'
Francois en ik keken hem glazig aan.
'Optische bedrog?' vroeg Francois nog.
'Nee, nee. Ik bedoel; Je kan een lekker
wijf zien, maar dan kan ze je alsnog belazeren. Ik had een lekker wijf
en ze heeft me mijn kinderen en geld afgenomen.'
We wisten even niet wat we hierop
moesten zeggen.
'Misschien is dat wel de prijs die je moet betalen voor
een lekker wijf,' probeerde ik voorzichtig. Even was het stil, toen bulderde
Klaas van het lachen. Gelukkig. Als het echt moet, kan ik best filosofisch uit de hoek komen.