Wie Ilyins en de andere filosofen Berdyaev Solovyov leest kan daar drie gedachtes uit destilleren: 1. Rusland is speciaal: het heeft z’n eigen spirituele status en doelmatigheid, 2. Toewijding aan het Orthodoxe geloof, 3. Een geloof in autocratie: oftewel Poetin als alleenheerser.
Rusland wordt dus gezien als een kwasi theocratische nationalistische dictatuur die voorbestemd is om een steeds belangrijkere rol te spelen op het wereldtoneel.
David Brooks schrijft:
‘Russia is frequently seen as a besieged fortress. The West is thought to be rotten to the core and weak yet so powerful that it can be blamed for everything that goes wrong. Russia has immeasurable spiritual potential yet is forever plagued by a lack of self-respect, lack of self-assertion and unmet potential.’
‘The implication for Western policymakers is that we may not be dealing with a “normal” regime, which can be manipulated by economic and diplomatic carrots and sticks. Threatening to take away inclusion in the Group of 8 or freeze some assets may become irrelevant because the Russian regime will have moved up to a different level. The Russian nation may be motivated by a deep, creedal ideology that has been wafting through the culture for centuries and has now found an unlikely, cynical and cold-eyed host.’
Niks zo gevaarlijk als een land met een minderwaardigheidscomplex. Wat hij zegt is dat Poetin waarschijnlijk niet door z’n eigen mensen wordt tegen gehouden, wat hij ook doet. Sterker nog: de sancties zullen hem alleen maar gelijk geven in de ogen van de Russische bevolking. Wat het westen ook doet, het zal hem sterker in het zadel brengen.
