Nog nooit had ik iets van Jelle Brandt Corstius (JBC) gelezen, dus toen ik vandaag het boekewenweek essay van zijn hand onder ogen kreeg, sloeg ik het nieuwsgierig open. Het heet Arctisch Dagboek en gaat over een mislukte cruise (met bejaarden) naar de Noordkaap. Het heeft alle ingredienten in zich voor een sociale ramp. Goed klagen is echter een kunst. Helaas ontstijgt het geklaag van JBC nauwelijks het geklaag van de passagiers zelf. De passagiers klagen over een verstopte douche of over een mede passagier in een rolstoel, JBC klaagt over alles en iedereen (het eten is zoutloos, de reis voorspelbaar, de mensen laten hem niet met rust). Bovendien krijgen we te horen dat hij zomergasten heeft gepresenteerd, dat hij helemaal niet zo spontaan is als iedereen denkt en dat hij een zus heeft die Aaf heet. Eigenlijk bevestigt dit essay wat je al kon vermoeden op basis van zijn tv optredens; JBC is vooral geinteresseerd in JBC.
