Het is vreemd hoe de dagelijkse ongemakken in Afrika - uitlaatgassen, hitte, smeulende plastic zakjes – geruisloos overgaan in nieuwe meer Nederlandse ongemakken. Heel even was ik ze vergeten, maar een paar uur in de trein en je weet het weer: De telefoongesprekken, de chinees die smakkend een broodje voor je neus naar binnen werkt en de vrouw die met haar doorrookte stem vertelt over Marbella. Het zijn subtielere ongemakken wellicht, zeker in vergelijking tot smeulend plastic onder je slaapkamerraam, maar ze zijn des te venijniger. Het gaat in je hoofd zitten.
