Pathologie

Gisteren schreef ik iets over het ontstaan van gezichtheid, een begrip van Peter Sloterdijk. De ruimte die is ontstaan tussen gezichten die online begint in belang toe te nemen ten opzichte van het zogenaamde face to face contact in de fysieke werkelijkheid ( Wat je op een computerscherm ziet heet een interface). Er wordt zelfs gesproken over internetverslaving, een duidelijk voorbeeld van een begrip uit de 'oude wereld' dat grip probeert te krijgen op de nieuwe situatie door het te pathologiseren. In de New York Times trekt Virginia Heffernan deze wat al te makkelijke diagnose dan ook in twijfel.
Een van de 'ziek' verklaarde mensen zegt dat het internet voor haar geen regime is maar een 'state of being'.Ze omschrijft een typische internet sessie als volgt:

“I’ll be on Facebook and see a status update of song lyrics, and I’ll Google them and find the band name, that I will subsequently Wikipedia and discover that the lead singer is interesting and briefly look at his Twitter and try his music on Grooveshark” — a music search engine and streaming service — “while looking at pictures of him on Tumblr” — the multimedia microblogging platform — “that will lead me to a meme I’ve never heard of that I’ll explore until I find hilarious photos I will subsequently share with friends of mine on Facebook.” Gabriela, who sometimes dresses in the futuristic Victoriana known as steampunk, also loves Webcomics, a site for graphic novels and comic books, and Neopets, a game that lets players care for virtual pets.

Het is een nieuwe manier van informatie verzamelen die voor boeken lezende psychologen als ziek wordt omschreven. Maar wat als de ziekte de norm wordt?