Armando

Ik houd niet van Armando's schilderwerk, het is nogal zwaar op de hand. Maar per toeval ontdekte ik dat hij ooit bij een collectief hoorde dat zich de nulgroep noemde. Daarbij isoleerden ze elementen en die reproduceerden ze vervolgens als kunst. Ik wist dat niet toen ik deze zinnen las.

de machine is uitgerust met 4 hakborden

de machine heeft 3 luchtbandwielen

de machine werkt ook met 3 groepen van 2 borden

(De Nieuwe Stijl, dl. 1, 1965, p. 97-109)

Ik dacht dat het over een oorlogsmachine ging, maar het bleek om de reclame tekst te gaan uit een folder over landbouwmachines. Het sprak me aan, maar volgens Jaap Goedegebure van de universiteit van Leiden is het geen kunst. Dit schrijft hij over de Nulgroep in een tekst over neorealsime en neoromantiek: 'Ze maakten echter een fout toen ze meenden dat ze het bij het isoleren en annexeren van hun uitsneden konden laten. Pas als de nadruk viel op het persoonlijk aandeel in de selectie, kon er sprake zijn van kunst. Met het overschrijven van folders en gebruiksaanwijzingen betreffende landbouwmachines, zoals Armando in het laatste nummer van De nieuwe stijl deed, koos men de brede weg van de gemakzucht en de steriliteit.

en een stukje verderop

'(...) het interessante aspect van de realiteit zijn nou juist die kanten die de verbeelding aan het werk zetten, zoals razende reporter Egon Erwin Kisch, pionier van de eerste nieuwe zakelijkheid, het ooit formuleerde. De realiteit is namelijk nooit wat het is, het is wat men erin ziet.
 
Dit lijkt me zonder meer waar, maar het feit dat ik een oorlogsmachiene zag in de omschrijving van een landbouwmachine, onderstreept dit uitgangspunt alleen maar.