Het wordt vaak aangenomen dat het beter is om niet weg te lopen voor problemen. Behalve dan bij extreme vormen van geweld. In het boek Houdini’s Box van Adam Phillips lees ik op pagina 26 de volgende mooie zin. ”But the sheer scale of fear between people – the terrors and uncertainties people can generate in each other – makes a life of exits and more occassional entrances a virtual necessity. Imaginative life is almost exclusively about elsewhere. “
Zou dit gaan over vluchtroutes in de taal, vluchtroutes die ons instaat stellen diplomatiek om
allerlei gevaren heen te dansen ? Vermoedelijk, maar dat is het mooie aan dit boek; het wordt nooit
helemaal duidelijk wat de grens tussen taal en ons dagelijkse handelen precies is.
Een eindje verderop wordt het al iets duidelijker. “ Things are not frightening because they are
real, they are real because they are frightening.”
