Wie over de grens schrijft zal ook over smokkelaars moeten schrijven. Op internet trof ik de naam Henk Opheikens aan, hij verzorgt wandelingen in de omgeving van Bellingwolde. In die omgeving werd vroeger veel gesmokkeld, vertelt Henk over de telefoon, boter en alcohol. Mensen werkten volgens hem wel in de aardappelmeelfabriek, of de strokartonfabriek, maar dat was niet het hele jaar door. Om aan geld te komen smokkelde men.
Ik wilde Henk spreken en dat kon vanavond. Helaas kwam ik drie kwartier te laat op de afspraak. Zijn vrouw had me verteld dat hij z'n mobiel niet bij zich had. Maar doorgaans blijft hij wel wachten, voegde ze eraan toe. Het leek me stug dat iemand drie kwartier ergens gaat staan wachten, maar we troffen Henk inderdaad op de afgesproken plek aan. Omdat het donker was, spraken we af wat te gaan drinken in Villa de Theetuin, de enige horecagelegenheid van Bellingwolde. Daar zou hij z'n verhalen aan mij kunnen vertellen. Vervolgens heb ik nooit meer wat van Henk Opheikens vernomen. Alsof hij was opgegaan in de lucht. Villa de Theetuin bleek dicht te zijn.