In het kader van 'boeken die je altijd nog had willen lezen', ben ik maar weer eens in de 'pil' van Peter Sloterdijk begonnen, Sferen, een slordige 900 pagina's. Inmiddels ben ik door de inleiding heen en lees ik in hoofdstuk 1 over de positie van de ziel in het lichaam. Europeanen gaan ervanuit dat deze zich in het hart bevindt. Maar dat blijkt alles behalve vanzelfsprekend te zijn. De Eskimo's bijvoorbeeld kennen drie soorten zielen: ' de slaapziel, die zich aan de zijkant van het middenrif bevindt en die zich bij het opstaan van het lichaam losmaakt (reden waarom men het 's ochtens rustig aan moet doen). De levensziel die in de halsaanzet tussen hoofd en romp resideert, en de kleinere levensgeesten die in de gewrichten wonen.' (p.80)
Ik vind de opvatting van de Eskimo's eigenlijk geloofwaardiger dan de cardiocentristische opvatting van de Europeanen. Vooral de kleinere levensgeesten die in de gewrichten leven, zijn erg sympathiek. Als je gewrichten pijn doen zijn die geesten boos.
