Vandaag was ik betrokken bij een middag in de Vrije Academie, in Den Haag, waar we spraken over het fenomeen van de verbouwing (ondermeer in overdrachtelijke zin). Martijn Engelbregt was een van de sprekers, hij is de bedenker van het tegenscript voor telemarketeers. Eigenlijk een briljante vragenlijst waarbij het ineens heel erg leuk is als je een telemarketeer aan de lijn krijgt omdat je met dat script best een leuk gesprek kan hebben. Hij kreeg echter van heel telemarketerend Nederland allemaal hate mail en dreigbrieven omdat hij volgens hen schuldig was aan brood roof. Vanuit zijn voorliefde voor formulieren en informatie bedacht hij een tweede project dat nog een tikkeltje heftiger was. Bij 200.000 huizen in Amsterdam kwam er een officieel ogend kartonnen kaartje door de brievenbus met de vraag of de ontvanger toevallig illegaal was en zo niet of ze dan mensen kenden die wel illegaal waren en hoeveel dat er dan waren. Een briljant onderzoek waarbij in een klap duidelijk werd hoe dat ook alweer werkte in de tweede wereld oorlog. Op de vraag of we morgen ook weer vrolijk zullen meewerken met de bezetter is het antwoord in elk geval volmondig ja. Persoonlijk moet Engelbregt er daarna wel even een jaartje tussenuit want niet alleen burgers vielen over hem heen hij kreeg ook politieke schouderklopjes en verwensingen te verduren.
Pieter van Os, toen nog redacteur bij de Groene Amsterdammer, schrijft een nogal slecht beargumenteerd vernietigend stuk over Engelbregt. Meneer van Os vond het getuigen van slechte smaak. http://www.groene.nl/2004/2/kunst-zo-plat-als-een-dubbeltje
