zondag 3 augustus 2008

Fopspeen

Als een korstmos kleven mensen zich vast op de superstructuren van de stad. Op honderd meter diepte bevind zich plotseling een Spaans café. 'Rustig maar, alles komt goed, het is hier beneden net zo als boven', lijkt het gezellige hoekje uit te stralen. Een bar als fopspeen. In de metro zagen we een zwarte figuur naderen. Het was een vrouw die diep voorovergebogen en met klagende stem om geld vroeg. De scène leek rechtstreeks afkomstig uit de middeleeuwen. Op het clichematige af, alsof ze voor de spiegel had geoefend. Haar kleding was volledig zwart en ze liep op blote voeten. Oogje (soms ook aangeduid als de revolutionair Ge Gevaara) met wie ik op dat moment was, merkte het ook op.”Het lijkt wel een act”, zei ze en ze pakte haar portemonnee, met het formaat van een ruimteschip, tevoorschijn. Ook voor een act kun je tenslotte best betalen. Zelf had ik wat muntjes die ik bij de toneelspeelster in haar bakje gooide. Vrij kort daarop kwam er een andere act in werking. Het ruimte schip van oogje was niet geheel onopgemerkt gebleven. Er kwam een figuur vrij dicht op haar staan (zij zat ik stond). Kort daarop was het ruimteschip voorgoed verdwenen, opgeslokt door de peristaltische bewegingen van de ondergondse massa's.