Ik hoorde knallen op het plein met de klok. Dat was vreemd want de feesten van Gracia waren vanmiddag al geopend met een soort authentieke Catalaanse tapdans die ik vanaf mijn balkonnetje goed kon observeren. Ik liep naar de voorkamer en vanaf het balkon zag ik dat er sprake was van een demonstratie. Ze riepen een leus waarvan ik zeker wist dat ik die al eerder had gehoord. De leus begint met ‘pujol enanano’, ‘pujol dwerg’, refererend aan een politicus van tien jaar geleden! Ze gooiden rotjes en staken rookbommen aan. De politie stond in een keurige halve cirkel voor het (voormalige) gemeentehuis van Gracia, zoals ze dat al zo vaak hebben gedaan. Klaar om eventuele opstootjes van, in dit geval, links-radicalen op te vangen. Dat gebeurde niet. Ze kwamen slechts heel tijdelijk even de orde verstoren. Het geheel duurde nog geen kwartier. Volgens de buurman die ook op het balkon stond werden de demonstranten betaald. Ik vroeg door wie, maar dat wist hij niet. 'Soms zijn het rechts-radicalen soms weer links-radicalen, ze gebruiken de feesten als aanleiding om herrie te schoppen, kijk die bar moet door het gedoe zijn terras sluiten’, zei mijn buurman wijzend op geuniformeerde obers die druk in de weer waren stoeltjes en tafeltje op te stapelen. Door de rookbommetjes was het erg onprettig geworden op het terras. Ik vond het er allemaal hopeloos achterhaald uit zien.outdated, untrendy.
Of was dit gewoon een vorm van decadentie, een goede manier om de verveling tegen te gaan? Het drukke groepje deed me terugdenken aan een eerdere demonstratie deze week die ik zag vlak bij de stierenvecht arena. Ze waren van een ander soort en zagen er zo mogelijk nog hopelezoer uit.
Een man had zijn hoofd roodgeschilderd. Was hij de stier of juist de toreador? Dat werd niet duidelijk. Van deze demonstratie wist ik direct zeker dat ze wel echt was, al was het maar omdat het langer dan een kwartier duurde. Er stonden een paar mooie en uiterst serieus kijkende meisjes tussen waardoor ik direct de neiging kreeg om ook op een pan te gaan slaan. Net zoals ik drie jaar geleden de neiging had om in vuilcontainers naar brood te duiken.
(Het zou trouwens geen gek idee zijn om in plaats van megamallen de spaanse buitenwijken weer uit te rusten met een stierenvecht arena, want om C. Balard te citeren: 'de verveling van dit soort plekken is alleen nog tegen te gaan met injecties van geweld.)
