Het verschil tussen Barcelona en Madrid is evident, al is dat makkelijker te voelen dan uit te leggen. Je voelt het bijvoorbeeld aan de zeebries die Madrid moet ontberen en waardoor het zo verstikkend heet kan zijn. Ook is de stad overzichtelijker. De negentiende eeuwse stadsuitbreiding, ensanche, is tegen een berg aangebouwd en heeft daarmee een aantal dicht bij elkaar liggende dorpen opgeslokt. Wij zitten in een van die voormalige dorpen en dalen dagelijks per fiets af naar de oude stad aan het strand. In een rechte lijn is dat nog geen tien minuten. Maar we kiezen er meestal voor om zigzaggend door het Grid van Cerda af te dalen en zo links dan wel rechts van Plaza Catalunya uit te komen, het plein aan het begin van de Ramblas. Links zijn de wijken Born en Bario Gotic, rechts El Raval. De laatste wijk is nog een beetje sleazy en nog niet helemaal gerestyled volgens het Planet Tourist recept. Deze wijk heeft uiteraard mijn voorkeur. Niet dat ik mij wil onttrekken aan alle vormen citybranding of lifestyle shops. ‘Authentike Spaanse cafeetjes’ met bergen vieze servetjes op de grond, tl lichten aan het plafond en een vette hap naast je biertje, gaan ook vervelen. Ik was dan ook blij verrast door de grote hoeveelheid broodwinkels en broodfabriekjes die de afgelopen drie jaar ineens overal in Barcelona opduiken. Ze maken en verkopen spelt brood, meergranen, maiz, broden met courgette,Baskische en Galisische broden en zelfs brood uit ijsland. Lifestyle of niet, het is kwaliteit en geweldig lekker. Dit brood laat zien waarom Barcelona altijd een stapje op Madrid voor blijft.
http://barcelonareykjavik.com/index.php
