Het subject is sinds de komst van de CD Rom op sterven na dood, schrijft Petran Kockelkoren in het fotoboek van Gerco de Ruijter (http://gercoderuijter.nl/). Het centraal gedirigeerde narratief van de unieke persoonlijkheid wordt immers verstoord door non lineaire navigatie mogelijkheden zoals ‘combine all experience in which the color yellow is to be found’ .
Daarbij komt dat de geschiedenis volgens Kockelkoren helemaal niet voortgestuwd wordt door grote ideeen en filosofieen. De houdbaarheidsdatum van ideeen is afhankelijk van de materiele basis waarin ze verankerd zijn. “As soon as the media or instrument of perception through which we see the world change, the related ideas lose their validity. Ideas serve only to stabilise our historically changing experiences.”
Ik kan niet anders dan het daarmee eens zijn. Toch zitten we gevangen in ons lichaam en moeten we het doen met onszelf als belangrijkste uitgangspunt. Het subject is wellicht een krakkemikkig vehikel om de wereld te begrijpen, maar ik ben bang dat dit het het enige is wat we hebben. Misschien ligt de kracht van het subject juist in haar persoonsgebonden waarde om de wereld te begrijpen. Ach ja, het blijft behelpen.
