Op naar Vilnius. Ik weet niets van Litouwen behalve dan dat
het land de ene na de andere onderdrukker over zich heen heeft gehad. Ik lees
in Baltische Zielen van Jan Brokken dat Alfred Döblin, de schrijver van Berlin Alexanderplatz
in 1924 de Joodse wijk in Vilnius omschreef als een bruisende beschaving en dat
men dit in de heimat op het spel aan het zetten was. Een bijna naive poging om het onheil af te wenden. Overigens stelde hij volgens
Brokken de zaken nogal rooskleurig voor. De Joodse wijk was niet op de
riolering aangesloten en het was er dus een smerige bende. Van de Joodse gemeenschap is vandaag de dag helemaal
niets meer over in Vilnius. Litouwen is een land met littekens, ik ga erheen voor een hele
andere reden, namelijk om samen met satellietgroep uit Den Haag verkenningen uit te voeren voor een kunstproject dat ik
er wellicht ga doen. Het heeft betrekking op ecosystemen. Ik ben benieuwd, ze hebben daar de hoogste duinen van Europa.
