Monnik

Vandaag heb ik met een paar Spaanse vrienden pizza gegeten. Een vriendin vertelde dat ze een tijdje religieus is geweest. Van haar tiende tot haar dertiende ongeveer. Haar ouders waren het niet, maar haar overkwam het ineens. Ze wilde met communie gaan en ging ook biechten. Daarna is ze plotseling naar de muziek van Ska-P gaan luisteren en was haar religieuze periode voorbij. Dat geloof ik graag als je hoort wat voor muziek dat is. Het is anti fascisme , anti zionisme, anti imperialisme. Behoorlijk anarchistisch, kortom. Volgens mij heb ik ook een licht religieuze fase gehad. Misschien toen ik acht of negen was. Ik was gefascineerd door de verhalen over monniken in kloosters. Het verhaal van Fransiscus maakte diepe indruk op me.  Ik maakte een hut op zolder om me af te zonderen. Er stonden boeken en ik had een zaklamp. Niet dat ik kon lezen, dat duurde bij mij vrij lang, maar boeken hoorden er alvast bij. Het ging erom dat je niemand zag en dat je urenlang in afzondering tot jezelf kwam in een minuscule ruimte. Dat was zo ongeveer wat het voor mij inhield om een monnik te zijn. Het was een fijne periode, misschien was ik in Spanje wel priester geworden.