In de trein van Groningen naar Den Haag trok er een einsatzgruppe
over mijn beeldscherm. De Duitsers zaten in een Russische film uit 1985 die ik had gevonden op mijn harde schijf. Het is een psychologische horror die is uitgekomen ter gelegenheid van de 40 jarige viering van de overwinning op de Nazi’s. Het verhaal over het Nazi vernietigingscommando dat in Rusland 628 dorpen heeft uitgemoord wordt verteld door de ogen van een Russisch jongetje dat bij de partizanen is gegaan. De vervreemding in deze film en de overgang van kindertijd
naar wasdom in een duizelingwekkende snelheid vanwege de oorlog maken dit een aangrijpende film
die misschien op gelijke hoogte
staat met Apocalypse Now. Misschien was het ook een klein beetje een
propagandafilm, maar dat geldt uiteindelijk voor alle oorlogsfilms.
