Vanavond heb ik gegeten bij een meisje met de
naam Cecile. Paprika’s gevuld met rijst en tonijn en een beetje roomkaas. Het
was nog lekker ook. Ik ken Cecile helemaal niet, ze zat vandaag toevallig bij
ons op kantoor. Cecile kent Jose want Jose is bevriend met de Mexicaanse
huisgenoot van Cecile. Jose zou bij mij komen eten, maar ik had geen eten in
huis omdat ik er geen rekening mee had gehouden dat op hemelvaart de winkels
dicht zouden zijn. Cecile heeft ons toen uitgenodigd bij haar thuis. De Mexicaanse
vriendin was er ook en ook nog een Oostenrijker en we hebben dus gevulde
paprika’s gegeten, wat me op de een of andere manier melancholisch stemde.
Gevulde paprika’s doen denken aan de tijd dat ik studeerde. De gevulde paprika
is chique eten, als je jong bent.
Het was heel gezellig. Later is iedereen naar
de bio-pic over Bob Marley gegaan. Ik heb toen afscheid genomen van Cecile en
de rest want je moet de melancholie niet overdrijven en ik wilde nog wat werken.
